بررسي نقش بار كاري بر بروز فرسودگي در بين روزنامه‌نگاران ورزشي

پژوهش حاضر به‌منظور بررسي وضعيت فرسودگي در بين روزنامه‌نگاران ورزشي كشور و همچنين مطالعۀ نقش بار كاري بر روي بروز فرسودگي شغلي انجام پذيرفت. روش پژوهش حاضر توصيفي و از نوع پيمايشي بود كه به‌صورت ميداني انجام پذيرفت. اين مطالعه در زمستان 1396، و در بين جامعۀ روزنامه‌نگاران ورزشي شامل نويسندگان، كارمندان دفتري، ويراستاران و عكاسان ورزشي صورت پذيرفت. به منظور جمع‌آوري اطلاعات، از ابزار پرسشنامه استفاده شد. در اين پژوهش از نسخۀ عمومي فرسودگي شغلي ماسلاش (MBIGS) و دو زيرمقياس اصلي اين ابزار يعني فرسودگي عاطفي و بدبيني براي سنجش فرسودگي روزنامه‌نگاران ورزشي استفاده شد. همچنين براي سنجش بار كاري روزنامه‌نگاران ورزشي، از پرسشنامۀ ليو و لو (2018)، استفاده شد. به‌منظور سنجش پايايي ابزار پژوهش از ضريب آلفاي كرونباخ استفاده شد كه براي پرسشنامۀ فرسودگي 0.85 و براي پرسشنامۀ بار كاري 0.89 به‌دست آمد. به‌علاوه، روايي ابزار مورد استفاده در پژوهش نيز توسط پنج تن از استادان مديريت ورزشي دانشگاه تأييد شد. در نهايت، تجزيه وتحليل اطلاعات با استفاده از پرسشنامه‌هاي برگشت‌‌داده‌شده (287 پرسشنامه)، با بهره‌گيري از نسخۀ 22 نرم‌افزار SPSS و Lisrel 8.50 صورت پذيرفت. نتايج نشان داد كه روزنامه‌نگاران ورزشي كشور به لحاظ فرسودگي در سطح متوسطي قرار دارند و در بين روزنامه‌نگاران، ويراستاران داراي فرسودگي بالاتري هستند. همچنين بار كاري تأثير مثبت و مستقيمي بر فرسودگي عاطفي داشت، اما تأثير معنا‌داري بر بدبيني نداشت.