مقايسه اثربخشي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد با تلفيق درمان مبتني بر پذيرش و تعهد و درمان شفقت محور بر بهزيستي روان‌شناختي زنان مطلقه

هدف: اين پژوهش با هدف مقايسه اثربخشي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد با تلفيق درمان مبتني بر پذيرش و تعهد و درمان شفقت محور بر بهزيستي روان‌شناختي زنان مطلقه انجام شد. روش: طرح پژوهش شبه آزمايشي از نوع پيش‌‌آزمون، پس‌‌آزمون، باگروه كنترل و پيگيري بود. جامعه آماري شامل كليه زنان مطلقه‌اي (57 نفر) بودند كه در سال 961395به مركز مشاوره خانواده آمنه در منطقه 3، وابسته به بهزيستي استان تهران مراجعه كرده بودند. تعداد 36 نفر از زنان مطلقه به روش نمونه‌گيري در دسترس با در نظر گرفتن نمره پايين در بهزيستي‌ روان‌شناختي، انتخاب و به طور تصادفي در سه گروه 12 نفره (دو گروه آزمايش و يك گروه كنترل) گمارده شدند. سپس افراد گروه آزمايش اول تحت آموزش مبتني بر پذيرش و تعهد و گروه آزمايش دوم تحت آموزش تلفيق پذيرش و تعهد با شفقت طي 10 جلسه 120 دقيقه‌اي هفتگي قرارگرفتند و گروه كنترل هيچ گونه آموزشي دريافت نكردند. براي جمع‌آوري اطلاعات از پرسشنامه بهزيستي ‌روان‌شناختي ريف (1989) استفاده شد. داده‌ها با استفاده از آزمون اندازه‌گيري مكرر تحليل شد. يافته‌ها: نتايج نشان داد كه هر دو روش درماني در افزايش بهزيستي روان‌شناختي زنان مطلقه تأثير معنا‌داري داشت (0.05 p). با اين وجود، روش تلفيقي در مقايسه با پذيرش و تعهد مؤثرتر بود (0.05 p). نتايج پيگيري نيز نشان داد روش‌هاي درمان اثر ماندگاري داشته‌اند. نتيجه‌گيري: با توجه به يافته‌هاي اين پژوهش مي‌توان از طريق آموزش مداخلات مبتني بر پذيرش و تعهد و تلفيق آن با شفقت به افزايش بهزيستي روان‌شناختي زنان مطلقه كمك نمود.