نقش انعطاف‌ناپذيري روان‌شناختي و بدتنظيمي هيجان در پيش‌بيني شدت خشم ورزشكاران رقابتي

هدف: هدف پژوهش حاضر بررسي نقش انعطاف‌ناپذيري روان‌شناختي و بدتنظيمي هيجان در پيش‌بيني شدت خشم ورزشكاران رقابتي بود. روش: اين پژوهش توصيفي از نوع همبستگي بود. در اين مطالعه، جامعه‌ي آماري را كليه‌ي ورزشكاران فردي و گروهي شهر اردبيل در سال 1398 كه در هر سطحي از مسابقات مشغول به ورزش رقابتي بودند تشكيل مي‌دادند. از بين آنها 312 نفر از طريق نمونه‌گيري خوشه‌اي به عنوان نمونه پژوهش مورد مطالعه قرار گرفتند. براي جمع‌آوري داد‌ه‌ها از مقياس خشم باليني (اسنل و همكاران 1995)، انعطاف‌ناپذيري روان‌شناختي (فرانسيس و همكاران، 2016) و بدتنظيمي هيجان (گراتز و روئمر، 2004) استفاده شد. براي تجزيه‌وتحليل داده‌ها از روش‌هاي آماري ضريب همبستگي و تحليل رگرسيون چندگانه به روش همزمان استفاد شد. يافته‌ها: نتايج تحليل رگرسيون چندگانه نشان داد كه 41 درصد واريانس شدت خشم از طريق مؤلفه‌هاي متغيرهاي انعطاف‌ناپذيري روان‌شناختي و بدتنظيمي هيجان تبيين مي‌شود. همچنين بين انعطاف‌ناپذيري روان‌شناختي و بدتنظيمي هيجان با شدت خشم ارتباط مثبت معناداري به دست آمد (0.05 P). نتيجه‌گيري: بر مبناي يافته‌هاي به‌دست‌آمده، احتمالاً بتوان گفت افراد ورزشكاري كه قادر به تنظيم هيجاني نباشند و توان رفتارهاي منعطف در موقعيت‌هاي رقابتي نداشته باشند، شدت خشم بيشتري تجربه مي‌كنند.