بحران كرونا به مثابه مجالي براي بازانديشي در وضعيت سياسي اكنون

The Corona crisis as an opportunity to reflection on the current political situation

بيماري‌هاي فراگيري همچون كرونا جزو مصائبي است كه در كنار وجه طبيعي آن، داراي بعدي انساني و اجتماعي نيز هست كه همه‌ي ساحت‌هاي زندگي بشري را متأثر نموده است. يكي از مهم‌ترين اقدامات جوامع به‌ويژه دولت‌ها در رويارويي با اين بيماري، توسل جستن به ايجاد محدوديت‌ها و اعمال كنترل‌هاي مختلف در زندگي اجتماعي بوده است. مجموعه اين تدابير با عنوان قرنطينه و يا فاصله‌گذاري براي جلوگيري از شيوع و گسترش بيماري، ذيل منطق شرايط استثنايي و يا اضطراري توجيه شده و الزاماتي را بر زندگي همه افراد و گروه‌هاي اجتماعي تحميل كرده است. چنين شرايط خاص و وضع آنها ارتباط مستقيمي با اراده دولت‌ها براي اعمال قدرت قانوني بر اساس مصالح اجتماعي دارد. ايران نيز كه تقريباً همچون همه‌ي كشورهاي دنيا با بيماري كرونا دست به گريبان است، موارد مشابهي مثل وبا و طاعون را نيز در گذشته بارها تجربه نموده است. بر اين اساس سوال و دغدغه‌ي نوشتار حاضر آن است كه فهم بحران ناشي از بيماري‌هاي فراگير و تدابير دولت‌ها در خصوص آن در سپهر تاريخي ايران، چه كمكي در شناخت سياست اكنون ايران مي‌تواند داشته باشد. در اين مورد با بهره‌گيري از رويكرد «جورجو آگامبن» به تأسي از «كارل اشميت» و «والتر بنيامين»، ضمن تأكيد بر وضعيت استثنايي در شرايط خاص جوامع برآنيم كه جامعه ايران از سويي همچون جوامع ديگر در مواردي متأثر از اقتضائات ناشي از برقراري شرايط استثنايي از جمله تعليق قانون بوده و از سوي ديگر به سبب عدم نفوذ قانون و يا ابهام در آن دچار مشكل مضاعفي بوده است.

Pervasive diseases such as Corona are among the plagues that, in addition to their natural aspect, also have a human and social dimension that has affected all areas of human life. One of the most important actions of societies, especially governments, in encountering with this disease, has been to resort the restrictions and various controls in social life. Some measures like quarantine or distancing to prevent the spread of the disease, is justified under the logic of exceptional or emergency states and imposes requirements on the lives of all individuals and social groups. Such special conditions and their status are directly related to the will of governments to exercise legal power based on social interests. Iran which like almost any country in the world, suffers from Corona disease, has experienced similar cases of cholera and plague in the past. Accordingly, the question and concern of the present article is that understanding the crisis caused by the epidemic and the measures taken by governments in relation to it in the historical sphere of Iran, what help can be in understanding the current policy of Iran. In this case, using the approach of "Giorgio Agamben" based on "Carl Schmitt" and "Walter Benjamin", while emphasizing the exceptional state in the specific conditions of societies, we conclude that Iranian society influenced by the circumstances Exceptional states such as the suspension of the law and on the other hand due to lack of law enforcement or ambiguity in it has been a double problem.