مقايسۀ فني سه روش برداشت نيمه مكانيزه، مكانيزۀ چند مرحله اي و مكـانيزۀ تـك مرحلـه اي (كمبـاين) چغندرقند در مزارع شهرستان جوين استان خراسان رضوي

در اين پژوهش، سه روش برداشت چغندرقند شامل نيمه مكانيزه، مكانيزۀ چند مرحله اي و مكانيزۀ تك مرحله اي (كمباين) در استان خراسان رضوي (شهرستان جوين) از نظر برخي عوامل فني مقايسه شدند. ميزان مجموع ضايعات محصول شامل طوقه، غده هاي آسيب ديده و غده هاي سالم برداشت نشده با 1944، 542، و 454 كيلوگرم در هكتار به ترتيب مربوط به روش برداشت مكانيزۀ چند مرحله اي، مكانيزۀ تك مرحله اي و نيمه مكانيزه به دست آمد. بيشترين اثر تراكم بر خاك بر حسب افزايش در شاخص مخروط، در روش مكانيزۀ تك مرحله اي و بعد از آن در روش مكانيزۀ چند مرحله اي به دست آمد. مصرف سوخت در روش برداشت مكانيزۀ تك مرحله اي و روش نيمه مكانيزه به ترتيب برابر با 25 و 33 درصد مصرف سوخت در روش برداشت مكانيزه چند مرحله اي حاصل شد. درصد انرژي مصرف شده در روش برداشت مكانيزۀ تك مرحله اي و نيمه مكانيزه به ترتيب 24 و 34 درصد انرژي مصرف شده در روش برداشت مكانيزۀ چند مرحله اي به دست آمد. روش برداشت با كمباين مزيت هاي نسبي بيشتري در مقايسه با دو روش ديگر دارد و تنها محدوديت اين روش، ايجاد تراكم بيشتر خاك است كه به تمهيدات فني براي جلوگيري از آن نياز خواهد داشت.