آميخته گري در ماهيان، دلايل، كاربردها و روش هاي شناسايي

آميخته گري يكي از روش هاي كاربردي اصلاح نژاد در آبزيان است و هدف از آن در صنعت آبزي پروري، بهبود عملكرد آبزيان آميخته در مقايسه با والدين خود تحت شرايط خاص محيطي است. بهبود عملكرد توليد در صفات مختلف كاملاً تصادفي است كه به دليل بروز همكاري آللي در آميخته ها ممكن است به صورت برتري آميخته يا هتروزيس بروز نمايد. تاكنون، آميخته هاي متعددي از ماهيان به صورت طبيعي و يا با دخالت مستقيم بشر به طور مصنوعي توليد شده اند. آميخته ها بخش قابل توجهي از توليد برخي از گونه ها در برخي از كشورها را تشكيل مي دهند. به منظور بهبود يافتن بقا و تكامل پايدار در فرزندان آميخته از فرآيند تري-پلوييدسازي در كنار آميخته گري استفاده مي شود. نتايج آميخته گري مي تواند متغير باشد و به ساختار ژنتيكي والدين (جنسيت) بستگي دارد. نكته كليدي در اين روش اصلاح نژادي، اثبات ماهيت آميخته نتاج است. به منظور بررسي ماهيت واقعي نتاج حاصل از آميخته گري مي توان از روش هاي مختلفي استفاده نمود، كه از بين آن ها روش مولكولي به دليل بررسي صحت آميخته گري در مراحل آغازين لاروي و يا حتي پس از خروج لارو از تخم، دقت، صحت بالا و سرعت مناسب از ابزارهاي بسيار كارآمد محسوب مي-شود. در اين نوشتار به بررسي آميخته هاي توليدي در گروه هاي مختلف ماهيان خوراكي و زينتي با تأكيد بر گونه هاي مهم در ايران خواهيم پرداخت.