مقايسه تأثير هشت هفته تمرين هوازي و مقاومتي به همراه مصرف مكمل كوئرستين بر سطح فاكتور رشد اندوتليال عروقي (VEGF) بافت قلب در رت‌هاي نر نژاد ويستار

مقدمه: فعاليت ورزشي از طريق كاهش عوامل خطرزاي سلامتي، نقش مؤثري در سلامت جسمي و رواني دارد. هدف از پژوهش حاضر، مقايسه تأثير هشت هفته تمرين هوازي و مقاومتي به همراه مكمل كوئرستين بر VEGF بافت قلب در رت ها بود. مواد و روش ها: 35 سر رت 10 – 8 هفته اي به صورت تصادفي به 7 گروه هوازي، مقاومتي، هوازي + مكمل، مقاومتي + مكمل، مكمل، شم و كنترل تقسيم شدند. پس از دو هفته آشناسازي با محيط و يادگيري تمرين گروه هاي تمريني براي 8 هفته طبق پروتكل به تمرين پرداختند. گروه هايي كه بايد مكمل دريافت مي كردند، مكمل كوئرستين را به ميزان 50 ميلي گرم بر كيلوگرم، سه روز در هفته و به مدت 8 هفته بصورت تزريق صفاقي دريافت كردند. 48 ساعت پس از آخرين مداخله تمرين، با استفاده از گاز CO2 بيهوش و كشته شدند. سپس نمونه گيري از قلب آنها انجام شد. براي اندازه گيري غلظت VEGF از روش الايزا استفاده شد. براي تجزيه و تحليل داده ها از آزمون تحليل واريانس يك طرفه و آزمون تعقيبي توكي در سطح 0.05 ≥ P با استفاده از SPSS 22 استفاده شد. يافته ها: يافته هاي تحقيق نشان داد كه هشت هفته تمرين هوازي و مقاومتي و هوازي به همراه مكمل كوئرستين، باعث افزايش معني دار غلظت VEGF قلب رت ها، نسبت به گروه كنترل مي شود (0.05 ≥ P )، ولي در گروه مكمل سطح VEGF در بافت قلب نسبت به گروه كنترل تفاوت معني داري نداشت (0.148 = P). نتيجه گيري: به طور كلي، مصرف كوئرستين سبب مهار آنژيوژنز مي شود ولي در گروه مكمل +  هوازي اين اتفاق رخ نداد (0.011 = P) يعني فعاليت هوازي بر اثرات مهاري كوئرستين بر آنژيوژنز غلبه كرده است.