اوصاف بدن مثالي در حكمت متعاليه و آموزه هاي ديني

بر اساس ديدگاه حكمت متعاليه، انسان داراي بدن مثالي است. اين بدن از يك طرف برخي از خصوصيات بدن مادي مانند شكل و اندازه را دارد و از طرف ديگر فاقد خصوصياتي مانند قوه و استعداد است؛ ازاين‌جهت بدن برزخي ناميده مي‌شود. در آموزه‌هاي ديني به وجود «بدن برزخي» اشاره شده است. در ديدگاه رايج، بدن مثالي در فلسفه همان بدن برزخي در دين است. اين تطبيق اگرچه في‌الجمله صحيح است و اين دو داراي خصوصيات مشتركي هستند، اما تفاوت‌هايي نيز با يكديگر دارند. يكي از اين تفاوت‌ها، تفاوت در قوه و استعداد است. بر اساس مباني فلسفي رايج، بدن مثالي مانند موجودات مجرد فاقد قوه، استعداد و لوازم مربوط به آنهاست. اما در آموزه‌هاي ديني، شواهدي بر وجود برخي خصوصيات در عالم برزخ (به‌عنوان موطن بدن برزخي) يافت مي شود كه اين خصوصيات مستلزم وجود قوه، استعداد و لوازم آنها در بدن برزخي است. در اين مقاله ضمن بررسي اين موضوع، شواهد ديني و امكان وجود قوه و استعداد در عالم برزخ و بدن برزخي بيان مي‌شود.