طراحي سناريوهاي توسعه حمل و نقل هوشمند شهري با رويكرد تحليل محيط اطلاعاتي (مطالعه موردي: شهر همدان)

هوشمندسازي، رويكردهاي نويني براي ترسيم چشم‌انداز مطلوب حمل و نقل شهري ايجاد كرده است. هدف از اين تحقيق كاربست تفكر واگرا در تحليل پديده‌ها از طريق سناريونگاري فضاي حمل و نقل هوشمند شهري همدان است. هدف پژوهش حاضر، سناريونويسي براي استقرار حمل‌ونقل هوشمند شهري در شهر همدان با رويكرد تحليل محيط اطلاعاتي و قياس تلفيقي آن، نظرسنجي از شهروندان و مختصصان و مديران شهري است. روش تحقيق در اين پژوهش از نوع هدف كاربردي و در چارچوب روش‌هاي تحليلي است. براي جمع آوري اطلاعات، از ابزار پرسشنامه محقق ساخته استفاده شد. براي تعيين حجم نمونه‌ 384 نفري از فرمول كوكران استفاده شد. كه 62 نفر از آنان خبرگان نمونه آماري در حوزه حمل و نقل بوده‌اند. با استفاده از روش‌ نمونه‌گيري تصادفي تكميل شد و پايايي پرسشنامه‌ها از طريق آلفاي كرونباخ 0.841 است. يافته‌هاي پژوهش، رتبه‌بندي ابعاد حمل‌ونقل هوشمند، بعد دانش مداري با وزن 0.5، يكپارچگي با وزن 0.274 و پايداري با وزن 0.226 به ترتيب بيشترين اهميت را در شكل دادن حمل و نقل هوشمند، به خود اختصاص داده اند. همچنين بررسي معيارهاي استفاده شده در اين رتبه‌بندي نيز حكايت از ترتيب اهميت امنيت اطلاعات با وزن 0.54، معماري اطلاعات با وزن 0.297 و محتواي اطلاعات با وزن 0.163 دارد. چهار سناريوي اول به واسطه كاركردهاي مناسب امنيت، معماري و محتواي اطلاعات حمل و نقل، تصوير مطلوبي از فعاليت‌هاي مبتني بر مشاركت‌هاي اجتماعي، توسعه كاربري‌ها، سرمايه‌گذاري در زيرساخت‌ها و شبيه‌سازي‌هاي اطلاعات‌محور حوادث را باعث مي‌شود. چهار سناريوي دوم تصاويري با نقش‌افريني مولفه‌هاي غالب دوم (يكپارچگي) و سوم (پايداري) حمل و نقل هوشمند هستند. در نهايت ويژگي‌ها و آثار هر يك از سناريوها مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. تحليل نقش دولت به عنوان كنش‌گري كليدي در توسعه حمل و نقل شهري در قالب سناريوهاي ارائه شده از جمله پيشنهادهاي تحقيق بوده است.