استفاده از روش شباهت به گزينه ايده‌آل فازي در اولويت‌دهي بازسازي معادن با توجه به عوامل طبيعي و فرهنگي (مطالعه موردي: معدن بنتونيت شمال‌شرق سربيشه، جنوب شرق بيرجند)

كاهش مخاطرات برجاي مانده از عمليات معدن‌كاري، احياي زمين‌هاي تحت تأثير و منابع آبي مصرف شده، كاهش آثار، اطمينان از حفظ منابع محيط زيست، ايجاد ثبات و پايداري در محيط اجتماعي اقتصادي منطقه بعد از پايان فعاليت‌هاي معدني و ايجاد كاربري‌هاي جديد از جمله اهداف بازسازي معادن است. معدن مورد مطالعه در فاصله 50 كيلومتري جنوب شرق بيرجند و در 15 كيلومتري شمال شرق سربيشه واقع است. گزينه‌هاي مختلفي براي بازسازي نواحي معدن كاري شده پيشنهاد گرديده است كه از آن‌جمله مي‌توان به جـنگل‌كاري و حيات وحش، جاذبه‌هاي توريستي، كشاورزي، واحدهاي مسكوني، مؤسسات آموزشي، تجاري و صنعتي اشاره كرد. معيارهايي همچون توپوگرافي، شيب، ارتفاع، فاضلاب (زه‌كشي)، نزولات، پوشان سنگ، خواص كشاورزي و خواص مهندسي به عنوان معيارهاي طبيعي و معيارهايي از جمله موقعيت، دسترسي، اندازه و شكل سايت، شرايط اطراف معدن، مالكيت، نوع و شدت استفاده، خصوصيات مردم بومي، محدوديت‌هاي مقرراتي و برخورد شركت با مورد استفاده به عنوان معيارهاي فرهنگي جهت ارزيابي روش‌هاي بازسازي معادن در نظر گرفته مي‌شوند. در اين پژوهش، انتخاب بهترين روش بازسازي معادن با در نظر گرفتن تمام معيارهاي مؤثر و اظهار نظرهاي كارشناسان معدني در خصوص وزن معيارها و عملكرد هر گزينه نسبت به هر معيار و هم چنين با هدف احياي محيط زيست صورت گرفته است. مطابق نتايج پياده سازي روش TOPSIS فازي بر مبناي معيارهاي طبيعي و فرهنگي، ابتدا كشاورزي و سپس جاذبه‌هاي توريستي به عنوان گزينه هاي مطلوب براي بازسازي اين معدن معرفي مي شوند.