پديد آورندگان :
فلاحي، طاهره دانشگاه رازي - دانشكده ادبيّات و علوم انساني، كرمانشاه، ايران , رحمتي تركاشوند، مريم دانشگاه رازي - دانشكده ادبيّات و علوم انساني - گروه زبان و ادبيّات عربي، كرمانشاه، ايران , همتي، شهريار دانشگاه رازي - دانشكده ادبيّات و علوم انساني - گروه زبان و ادبيّات عربي، كرمانشاه، ايران
كليدواژه :
ادبيّات تطبيقي , روايت شناسي , وصف , صادق كرميار , ميسلون هادي , غنيمت , العالم ناقصاً واحد
چكيده فارسي :
دو داستان العالم ناقصا واحد اثر ميسلون هادي و غنيمت نوشتة صادق كرميار، ازجمله داستانهاي معاصر عراق و ايران درزمينة ادبيّات جنگ هستند كه نويسندگان آنها به شيوه اي هنرمندانه براي انتقال هدف و مضامين مورد نظر خود به مخاطب، از ابزار توصيف بهره گرفته ومضامين فلسفي وانساني درخصوص مرگ وزندگي و جنگ را بيان كرده اند. پژوهش حاضر با روش توصيفي - تحليلي و براساس مكتب ادبيّات تطبيقي آمريكايي كه به بُعد زيبايي شناسي اثر مي پردازد و با هدف كشف كاركردهاي وصف در ترسيم چارچوب داستانهاي پيشگفته، كاركرد اين الگوي روايي در ساختار داستانهاي يادشده (شخصيّت، زمان و مكان) را بررسي تطبيقي ميكند. يافته هاي پژوهش نشان ميدهد كه ازآنجاكه داستان العالم ناقصا واحد، تنها بر محور حادثة مشخّصي ميچرخد، بنابراين وجه وصفي آن بر جنبة روايياش غلبه دارد و درمقابل پرداختن به رويدادها و حوادث متعدّد و مختلف در داستان غنيمت، باعث شده است كه وجه روايي آن بر وجه وصفياش غالب باشد. توصيف در داستان ميسلون هادي، با كاركردهاي شناختي، توضيحي و تفسيري، واقعنمايي، زيبايي شناختي و نمادين حوادث داستان را پيش ميبرد؛ امّا در داستان غنيمت، بيشتر توصيفات موجود در داستان، كاركردي واقع نمايي و شناختي دارند. صادق كرميار، برخلاف ميسلون هادي، در توصيف شخصيّت ها، از فنّ لحظه پردازي استفاده كرده و آنچه خود انجام داده يا گفته است را در توصيفاتش بيان ميكند.
چكيده لاتين :
The Hindi style is considered an appropriate context for the prosperity of sonnets. By composing 2859 sonnets, Bidel Dehlavi is one of the most well-known poets of Hindi style of Persian poetry and he is considered a pioneer of sonnet composition who formally and semantically expanded the style of composing sonnets. The main difference between his sonnets and those of other great sonnet composers of Hindi style is the theological and spiritual tone of his works. In his sonnets, he draws upon the lifestyle and behaviors of Imams (PBUT) and the Holy Prophets (PBUT), among which his allusion to Moses is more significant (as in the Holy Qur’an, Moses is mentioned more than any other prophet). This analytic-descriptive study shows in his sonnets, Bidel sometimes utilizes literary adaptation to refer to the conversation between Moses and Allah, “You shall not see me”, “Show me”, “I am Allah”, and so on. Sometimes he alludes to the miracles performed by Moses including his cane, splitting the sea, bringing about garlics and lentils, and peace and prosperity. Bidel intermingled his poetry with the Qur’anic characters in the era of Moses such as Khidr, Korah, Samiri, and so on, and he constantly refers to Mount Sinai, Sinai’s fire, the tree on that mountain, and the peaceful land. With a symbolic look he called Mount Sinai, the land of the lovers, the manifestation of both worlds, the school of love and kindness, the secret of decorum, the symbol of heart, the symbol of loneliness, and so on.
