عنوان مقاله :
نقش «طوطي» در داستان‌پردازي هندي و مضمون‌سازي‌هاي عرفاني در متون فارسي
عنوان به زبان ديگر :
Parrot’s Role in Indian Storytelling, and Mystical Theme-creating in Persianate Texts
پديد آورندگان :
مهري، فاطمه دانشگاه شهيد بهشتي - گروه زبان و ادبيات فارسي
كليدواژه :
جاتكه‌ها , داستان‌پردازي هندي , طوطي , طوطي‌نامه , مضمون‌سازي عرفاني
چكيده فارسي :
پرندگان به سبب ارتباط ويژه‌اي كه ميان ايشان و عالم علوي تصوير مي‌شده است، در عرفان اسلامي اهميت بسزايي داشته‌اند. در اين ميان طوطي به عنوان يكي از پرندگان شاخص متون عرفاني اغلب داراي دو وجه متفاوت دانسته شده: يك وجه ظاهري كه او را به سبب تقليد بدون تمييز از نطق انساني، نمادي از برگرفتنِ ظاهريِ معارف بدون پي‌بردن به معاني بازمي‌شناسد و وجه ديگري كه او را پرنده‌اي قدسي و خردمند و از عالم بالا مي‌داند كه آنچه مي‌گويد، بهره‌اي از حقايق برين دارد. از آنجا كه اين پرنده در متن‌هاي فارسي با يكي از خاستگاه‌هاي اصلي‌اش، هندوستان، هم‌آيي دارد، براي پي‌بردن به زمينۀ اين وجه دوم، طوطي و جلوه‌هاي مرتبط با آن را در هند بررسي كرده‌ايم و ارتباط ميان اين پرنده و مهم‌ترين آيين‌هاي شبه‌قارۀ هند را در برخي متون مذهبي و داستاني كه با اين آيين‌ها ارتباط داشته‌اند، نشان داده‌ايم. طوطي در اين متن‌ها پرنده‌اي بهره‌مند از خرد راستين، دستيار خدايان، ازبردارندۀ متون مقدس و قالبي براي تجسّد روحانيان بوده است. با در نظر داشتن اين پيش‌زمينه، كوشيده‌ايم برخي تشابهات و تناظرات را كه ميان تصوير طوطي در متون هندي و متون عرفاني فارسي وجود دارد، نشان دهيم و از احتمال برخي تأثيرپذيري‌ها سخن بگوييم.
چكيده لاتين :
Due to the special relationship depicted between them and the supernal world, birds are of great significance in the Islamic mysticism. Among them, parrot as a prominent bird in mystical texts is often represented as having two different faces: its manifest face which because of parrot’s indiscriminate imitation of human speech symbolizes an appearance of gaining knowledge without understanding the meaning, and the latent face which stands for a sacred and wise bird from the heavens, whose words partake of supreme truths. As the bird is associated in Persianate texts with one of its main origins India, we examined parrot and related manifestations thereof in India so as to understand the second face, and showed the connection between the bird and major ceremonies in the Indian subcontinent in some religious and fictional texts directly linked to the ceremonies. Parrot in the texts is a bird enjoying true wisdom, a gods’ aide, the memorizer of sacred texts, and a mould for embodiment of the spiritual on earth. Against this background, we tried to show some similarities and correspondences between the image of parrot in Indian as well as mystical Persianate texts and discuss the possibility of some influences
عنوان نشريه :
كهن نامه ادب پارسي
