طراحي الگوي راهبردي پليس در پيشگيري از جرايم اطفال و نوجوانان

زمينه و هدف: داشتن يك الگوي پيشگيري از جرم متناسب با شرايط و وضعيت صغار و نوجوانان مي‌تواند به پليس براي پيشبرد يكي از اهدافش كه پيشگيري از وقوع جرايم است، كمك فراواني كند، هدف اين تحقيق طراحي الگوي راهبردي پليس در پيشگيري از جرايم اطفال و نوجوانان است. روش: اين تحقيق از نوع توسعه‌اي و از منظر روش‌شناسي، پژوهش كيفي و از تكنيك داده بنياد براي دست‌يابي به الگو استفاده شده است. جامعه آماري در اين پژوهش، صاحب‌نظران و فعالان حوزه‎ پيشگيري از جرايم اطفال و نوجوانان (مديران كانون اصلاح و تربيت استان تهران) و مديران ارشد انتظامي (افراد مُشرف و مرتبط با مأموريت پيشگيري از جرم) هستند كه با 22 نفر از خبرگان از روش نمونه‌گيري هدفمند تا رسيدن به هم‌گرايي جواب‌ها مصاحبه شد. يافته‌ها: در اين پژوهش 290 مقوله فرعي و 40 مقوله اصلي (عوامل علّي 5 مقوله، پديده محوري 9 مقوله، عوامل زمينه‌اي 8 مقوله، عوامل مداخله‌گر 9 مقوله، راهبردها 4 مقوله و پيامدها 5 مقوله اصلي) استخراج گرديد. نتايج: پليس با راهبرد فرايند محور (چابك سازي سازمان، افزايش مهارت‌هاي ارتباطي، فني و ادراكي كاركنان، كاهش هزينه‌هاي موازي و ...)، و با راهبردهاي وضعي (دادن قدرت تصميم‌گيري بيشتر به افسران پليس اجتماعي، مقابله با خرده فرهنگ‌هاي متعارض و شبكه‌هاي نشر انحرافات جنسي در فضاي مجازي، اجراي قوانين پيشگيرانه محدوديت رفت و آمد، پاك سازي محلات، اختلال در بازار اموال مسروقه، كنترل فضاي مجازي، بازداشت و توقيف، كشف جرم) و با راهبردهاي جامعه محوري (برنامه هاي آموزش محور با بهره گيري از ظرفيت مدارس، رسانه، نهادهاي مذهبي و ...) و با راهبرد پيشگيري مشاركتي و چندنهادي (راه اندازي نظام رصد پيشگيري از جرم با محوريت ناجا، همكاري با نهادهاي آموزشي، بهداشتي، اجتماعي، مذهبي، قضايي، برنامه‌ريزان شهري و حوزه فن‌آوري) مي‌تواند نقش اساسي در پيشگيري از جرايم اطفال و نوجوانان ايفا نمايد.