مطالعه تجربي كاهش تبخير از مخازن آب با استفاده از پوشش هاي پلي استايرن، چوب و موم و تخمين آن با الگوريتم هاي هوشمند

تبخير از سطح مخازن آب منجر به اتلاف آب مورد مصرف كشاورزي، صنعت و شرب مي شود. از جمله روش هاي كنترل تبخير مي توان به استفاده از پوشش هاي فيزيكي اشاره نمود. در اين پژوهش، براي كاهش تبخير از تشت هاي تبخير استاندارد كلرادو مدفون در زمين، از ورقه هاي پلي استايرن، قطعات چوب و ورقه هاي موم عسل به عنوان پوشش هاي فيزيكي روي سطح آب استفاده گرديد. تأثير هر ماده با سه بار تكرار (در سه تشت مجزا) مورد بررسي قرار گرفت و 3 عدد تشت نيز به عنوان شاهد مورد استفاده قرار گرفت. اندازه گيري تبخير براي تمامي تشت ها به مدت 4 ماه و به صورت روزانه انجام شد. نتايج آزمايش نشان داد كه پوشش پلي استايرن به طور متوسط 54 درصد، پوشش چوب 19 درصد و پوشش موم 18 درصد در كاهش تبخير مؤثر است. در ادامه پژوهش، براي تخمين درصد كاهش تبخير، از مدل درخت تصميم M5، ماشين بردار پشتيبان حداقل مربعات (LSSVM) و شبكه عصبي مصنوعي (ANN) استفاده شد. داده هاي هواشناسي ايستگاه سينوپتيك شهر سمنان به عنوان داده هاي ورودي براي هر سه مدل مورد استفاده قرار گرفت. هر سه روش در دوره هاي آموزش از دقت بالايي برخوردار بودند. در دوره آزمون به ترتيب روش LSSVM، درخت تصميم M5 و ANN از دقت بيشتري برخوردار بودند. مقادير R2، RMSE و MAE روش LSSVM در مرحله آزمون به ترتيب 0.9834، 2.3718 و 1.7212 به‏دست آمد. نتايج كلي در پژوهش حاضر نشان مي دهد كه استفاده از پوشش پلي استايرن مي تواند عملكرد مناسبي در كنترل تبخير از مخازن و استخر-هاي ذخيره اي آب داشته باشد.