ميزان مرگ پري‌ناتال در بابل طي سال‌هاي 96-1390

زمينه و هدف: ميزان مرگ و مير پري‌ناتال يكي از شاخص‌هاي اساسي در ارزيابي سلامت جامعه و سيستم هاي مراقبتي و بهداشتي به شمار مي‌رود. اين مطالعه به منظور تعيين ميزان مرگ پري ناتال در يك مركز ارجاعي سطح سه مراقبت مادر و نوزاد وابسته به دانشگاه علوم پزشكي بابل انجام شد. روش بررسي: اين مطالعه توصيفي تحليلي به روش مقطعي و سرشماري روي 19234 تولد (9751 پسر و 9483 دختر) از هفته 22 بارداري تا 29 روز بعد از تولد در بيمارستان آيت اله روحاني بابل طي سال‌هاي 961390 انجام شد. اطلاعاتي شامل علت مرگ نوزادي، سن مادر، نوع زايمان، نوع ناهنجاري، بيماري زمينه‌اي مادر، شرايط مرتبط با بارداري مادر و بيماري‌هاي همراه نوزادان فوت شده از فرم وزارت بهداشت مربوط به مرگ پري‌ناتال جمع‌آوري شدند. سپس هر يك از شاخص‌ها در هر 1000 تولد زنده محاسبه گرديد. يافته‌ها: شاخص مرگ پري ناتال 29.01 به ازاي هزار تولد زنده و در نوزادان پسر و دختر به ترتيب 16.17 و 12.84 در هزار تولد زنده محاسبه شد. سهم زايمان واژينال 9.67 و سزارين 19.34 تعيين شد. از تعداد كل 558 مورد مرگ پري ناتال 59.9 درصد مرگ‌ها به‌دليل مرگ داخل رحمي با شاخص 17.37 ، 40.1 درصد مرگ‌ها به‌دليل مرگ نوزادي با شاخص 11.63 بودند. بيشتر موارد مرگ نوزادي (74درصد) طي 24 ساعت اول تولد رخ داده بود و از لحاظ سن حاملگي 86.02 درصد كمتر از 37 هفته بارداري با شاخص 24.95 و وزن تولد پايين 83.8 درصد با شاخص 24.31 بودند. بيماري زمينه‌اي در مادران در 25.6 درصد و شرايط مرتبط با بارداري در 74.4 درصد موارد يافت شد. زجر جنيني در 14.4 درصد با شاخص 4.20 بيشترين بيماري همراه نوزاد هنگام مرگ يا مسبب مرگ در نوزادان نارس تعيين شد. اختلالات مشخص با منشا دوران پيرامون تولد، ناهنجاري‌هاي بدو تولد و كروموزومي و حوادث و سوانح به ترتيب 10.09 ، 4.06 و 0.58 در هر هزار تولد زنده از ساير علل مرگ پري‌ناتال بودند. نتيجه‌گيري: تولد نوزادان نارس و كم وزن از مهم‌ترين و بيشترين عوامل مرگ‌هاي پري‌ناتال تعيين شد كه علل عمده آن، شرايط مرتبط با بارداري و سپس بيماري زمينه‌اي مادر است. لذا تاكيد بر مراقبت‌هاي كافي دوره پره ناتال، شناسايي و پيگيري مادران با بيماري‌هاي زمينه‌اي مي‌توانند در كاهش مرگ‌هاي پري‌ناتال مؤثر باشند.