رويكردي نو براي ترسيم نقش مايه هاي گره ده با استفاده از روش پاره خط مبنا

گره‌هاي سنتي تركيبي از واحدهاي هندسيِ پايه هستند كه به نقش‌مايه يا آلت‌هاي گره معروف هستند و هركدام شمايل تعريف‌شده و مشخصي دارند. در روش‌هاي سنتي مرسوم ترسيم نقش‌مايه‌ها يا آلات گره، به دليل استفاده از ابزارهاي متعدد ترسيمي و ترسيم الگوهاي متمايز براي هر آلت، باعث پيچيدگي و زمان‌بر بودن ترسيم گره مي‌شوند. به منظور رفع اين مسئله، در اين پژوهش پاسخ اين سؤال پيگيري مي‌شود چگونه مي‌توان با به حداقل رساندن ابزار و مراحل ترسيمي، روشي را براي ترسيم آلات يا نقش‌مايه‌هاي گره ابداع كرد كه بتوان، علاوه بر بالا بردن سرعت عمل در ترسيم و پياده كردن اين گره، ضريب خطا و اشتباهات را به حداقل رساند؟ نگارندگان در اين مقاله در پاسخ به اين سؤال، با تمركز بر يكي از انواع گره (گره ده)، روشي را با عنوان «روش پاره‌خط مبنا» معرفي كرده‌اند كه با استفاده از رويكردي نوآورانه، به تعريف الگوي بديعي براي ترسيم آلات اين گره مي‌انجامد. يافته‌هاي اين پژوهش با استفاده از روشي تركيبي حاصل شده است؛ به طوري كه گردآوري داده‌ها با استفاده از روش مطالعات اسنادي كتابخانه‌اي انجام شده است؛ ليكن تحليل داده‌ها، كه منتج به عرضه روش پاره‌خط مبنا شده است، با استفاده از روش استدلال منطقي تبيين شده است. در اين مقاله، ضمن مقايسه روش‌هاي سنتي با روش پيشنهادي، مشخص مي‌شود كه روش پاره‌خط مبنا، تأثير يكي از مهم‌ترين ابزارهاي ترسيم گره، يعني پرگار، را به حداقل مي‌رساند كه اين امر، علاوه بر بالابردن سرعت ترسيم، به كاهش ضريب خطا در فرايند ترسيم گره منتهي مي‌شود.