پيامدهاي سياسي شكاف هاي اجتماعي و مساله حكمراني خوب در ايران پس از دهه 1340

(Social contexts of the impoverished movement in Iran (1348 to 1398

نابرابري در دستاوردهاي اقتصادي و اجتماعي در طول زمان سبب شكل گيري شكاف هاي طبقاتي در جوامع مختلف مي شود. رشد ناموزون و نابرابر سبب مي شود كه همزمان اقشار مختلف اجتماعي از مزيت هاي بيشتر اقتصادي و اجتماعي بهره مند شوند و بخش هايي از جمعيت به عنوان حاشيه نشين از مزيت هاي مطلوب كم بهره باقي بمانند، اين امر در حالي كه ممكن است از نتايج توزيع ناعادلانه قدرت سياسي باشد به نوبه خود پيامدهاي هاي سياسي به بار مي آورد. در اين مقاله به تجزيه و تحليل گسترش شكاف هاي طبقاتي و اجتماعي در ايران پس از دهه 1340 هجري شمسي پرداخته شده اسنت، و عوامل گسترش حاشيه نشيني و نابرابري هاي اجتماعي و اقتصادي مورد تجزيه و تحليل قرار گرفته است و هم اين طور پيامدهاي سياسي اين نابرابري ها نيز تجزيه و تحليل شده است، يافته هاي مقاله نشان مي دهد كه پوپوليسم و سياست هاي پوپوليستي در زمينه هاي مختلف اجتماعي و اقتصادي از آثار و نتايج شكاف هاي اجتماعي است. در نتيجه غلبه بر چالش هاي منتج از نابرابري ها و گسترش حاشيه نشيني مستلزم سياست هاي بازتوزيعي و رشد و رونق اقتصادي و اجتماعي است، به عبارتي همزمان رشد و بالندگي اقتصادي سبب افزايش ثروت ملي شود و از طرفي سياست هاي بازتوزيعي با توسل به مكانيزم هاي مختلف قانوني به بازتوزيع عادلانه تر ثروت در مقياس ملي و در اقشار گوناگون شود، اين امر مي بايست بر مبناهاي عادلانه و باتوجه به الزامات رشد اقتصادي انجام شود كه خود مساله اي مربوط به حكمراني خوب است.

Over the past few decades, the world has undergone a wide range of social, economic, and political changes. Many experts believe that due to the changes that have taken place in various areas of human life, adopting a vision commensurate with these developments is necessary for any kind. The ruling elite movement in Iran in recent decades is no exception to this rule, and this movement, which includes ordinary and informal individuals and families without institutional power, seeks to improve livelihoods. The poor are more likely to enjoy more cohesive social and cultural relations, as do other Third World countries, as they live in low-income or non-privileged Third World areas, especially in large cities, and struggle with shared pain, including unemployment and poverty. This common pain has created a kind of unity for mass mobilization, and all these movements took the form of protests to improve their livelihood a few years before the revolution, especially since 1340. In this article, an attempt is made to form social contexts. The empty-handed movement should be examined and analyzed by examining the protests of the last 5 decades from (1348 to 1398).