عنوان مقاله :
چرخش استراتژيك آمريكا از خليج‌فارس به منطقۀ آسيا – پاسيفيك
پديد آورندگان :
زارعي، بهادر دانشگاه تهران - دانشكدۀ جغرافيا - گروه جغرافياي سياسي , پيلتن، فرزاد مركز مطالعات استراتژيك خاورميانه - وزارت امور خارجه
كليدواژه :
آسيا – پاسيفيك , خليج‌فارس , چين , سياست خارجي آمريكا , نفت و گاز شيل
چكيده فارسي :
قدرت‌هاي فرامنطقه‌اي غرب در منطقۀ خاورميانه و خليج‌فارس بر روي حيات سياسي و اقتصادي و... تأثير گذاشته است. منابع نفت و گاز منطقۀ خليج‌فارس قبل از جنگ جهاني اول كشف شد و پس از جنگ در ترميم ويراني‌هاي ناشي از آن نقش مهمي ايفا كرد. به‌نظر مي‌آيد رفتار سياسي بسياري از قدرت‌هاي بزرگ در منطقۀ خليج‌فارس متأثر از وجود منابع انرژي سرشار و ارزان آن بوده است. هدف بنيادين اين پژوهش بررسي ميزان ذخاير نفت و گاز شيل و بهره‌برداري از آن در آمريكا، كانادا و اروپا و تأثير اين منابع بر رفتار سياسي جديد آمريكا و ساير بازيگران قدرتمند اروپايي است. امروز به‌صراحت مي‌توان گفت ميزان برداشت منابع نفت و گاز شيل در آمريكا كه به مرز ده ميليون بشكه در روز نزديك مي‌شود، ضمن تحولي نوين در فناوري استخراج و بهره‌برداري اين منابع، سببتأثيرگذاري بر قيمت نفت و گاز در جهان و ايجاد ثبات در تأمين امنيت انرژي در نيمۀ نخست قرن فرارو خواهد شد. از ويژگي‌هاي بارز منابع عظيم نفت و گاز شيل تغيير و چرخش استراتژيك آمريكا از خليج‌فارس به آسيا – پاسيفيك است كه در رقابت و همكاري با سه قدرت بزرگ منطقه يعني چين، هند و ژاپن و در تعامل بيشتر با آسه‌آن و استراليا قرار خواهد گرفت. منطقۀ آسيا – پاسيفيك در قرن بيست‌ويكم مهد تمركز سرمايه، فناوري و بازار بزرگ مصرف كالا و خدمات خواهد بود. آمريكا براي اينكه بتواند منافع لازم را از اين منطقه ببرد، از ابتداي اين قرن با چرخش استراتژيك از خليج‌فارس به آسيا – پاسيفيك تمركز كرده و حضور خود را پررنگ ساخته است و تا مدت زماني طولاني در اين منطقه باقي خواهد ماند
چكيده لاتين :
no abstract
