روابط ميان فدراسيون روسيه و احزاب راست افراطي پوپوليستي اروپايي؛ ريشه ها و پيامدها

Relations between the Russian Federation and European Populist far-right Parties; Roots and Consequences

اگرچه پس از فروپاشي اتحاد جماهير شوروي در سال 1991 و تضعيف روسيه در عرصه­ بين ­المللي، روابط ميان روسيه و غرب با تنش چنداني مواجه نبود، اما به مرور و به ويژه پس از به قدرت رسيدن پوتين روابط اين دو كنشگر با تنش ­هاي مختلفي همراه شد. نقطه­ عطف تغيير در نگاه روس ­ها به غرب، سال 2004 بود كه مجموعه‌ اي از انقلاب ­هاي رنگي در جمهوري­ هاي پيشين شوروي به وقوع پيوست. به باور نخبگان حاكم در روسيه اين اقدام­ها، نقطه­ پايان قرارداد ميان سياستمداران جريان اصلي در غرب با روسيه و لحظه­ مهمي در چرخش نگاه روسيه از غرب و تشديد احساسات ضدغربي در روسيه است. پس از آن بود كه روسيه درصدد تثبيت جايگاه خود در نظام بين­ الملل و تضعيف ساختارهاي غرب به­ ويژه اتحاديه اروپا برآمد. روسيه در سال­ هاي اخير توانسته، روسيه ­دوستي و شك­گرايي به اروپا را كه دو روي يك سكه هستند در اروپا پيش ببرد. اين سياست روسيه براي احزاب و كشورهايي كه خود را قرباني اتحاديه اروپا مي‌دانند، جذابيت فراواني دارد. مسكو اميدوار است كه به قدرت رسيدن احزاب راست افراطي، موجب تضعيف ساختارهاي ليبرال دمكراسي شود. هدف محوري سياست خارجي روسيه در سال ­هاي گذشته به چالش كشيدن ساختارهاي امنيتي موجود در غرب و تضعيف انسجام اتحاديه اروپا است. پرسش اصلي مقاله اين است كه «اهداف كلان روسيه در تقويت روابط خود با احزاب راست افراطي پوپوليستي اروپايي چگونه قابل تحليل است؟» در پاسخ اين فرضيه به آزمون گذاشته شده است كه «هدف محوري سياست خارجي روسيه در سال­هاي گذشته به چالش ­كشيدن ساختارهاي امنيتي موجود در غرب است و مسكو اميدوار است فشار احزاب پوپوليست­ بتواند موجب افول روايت ليبرال غربي و تضعيف ساختارهاي ليبرال دمكراسي به ­ويژه اتحاديه اروپا شود». اين مقاله از نوع توصيفي- تحليلي است.

Although after the disintegration of the Soviet unio‎n in 1991 and its weakening in the international arena, relations between Russia and the West did not face much tension, and even cooperation between the two sides was established, gradually, and especially when Putin took office, Russian-Western relations have been strained. The turning point in changing Russians' view on the West was in 2004, when a series of color revolutions took place in the former Soviet republics. To Moscow, color revolutions were carried out with the help of the West or the US with the aim of creating a color revolution in Russia itself. For the Russian ruling elites, these actions marked the end of the cooperation between the mainstream politicians in the West and Russia, and an important moment in turning Russia's look away from the West and intensifying anti-Western sentiment in Russia. Since then, Russia sought to cement its position in the international system and weaken Western structures, especially the EU. To strengthen its influence in Europe, Moscow uses various tools to weaken the EU. In recent years, Russia has managed to promote Russophilia and Euroscepticism, that are two sides of the same coin. Russia's policy is attractive to parties and countries which see themselves as victims of the European unio‎n. Russia hopes that the rise of right-wing parties in European countries will weaken liberal democracy structures. In recent years, challenging the security structures in the West and undermining the cohesion of the EU, have been the central goal of Russia's foreign policy. The main question is that "what are the main aims of Russia in strengthening its relations with European far right parties?" The hypothesis is that "Russia's main foreign policy is to challenge the Western security structures and Moscow hopes the rise of right-wing parties in European countries will undermine the Western liberal narrative and weaken the liberal democracy structure especially the EUs’". Using explanatory- analytical research method, the author attempts to find an answer to the article's question.