عنوان مقاله :
سازمان بين‌المللي دريانوردي و چالش‌هاي زيست‌محيطي در خليج‌فارس
پديد آورندگان :
ميرفخرايي، حسن دانشگاه علامه طباطبائي , پيرعباسي، زينب دانشگاه علامه طباطبائي
كليدواژه :
آب توازن , آلودگي , كنوانسيون بين‌المللي آمادگي , مقابله و همكاري در برابر آلودگي نفتي , مارپول , محيط‌زيست دريايي , نهادگرايي نئوليبرال
چكيده فارسي :
خليج‌فارس از نظر جغرافياي سياسي، استراتژيك و انرژي، پهنۀ آبي مهم و حساس در دنيا محسوب مي‌شود و به‌عنوان دريايي نيمه‌بسته داراي اكوسيستم منحصربه‌فردي در ميان حوزه‌هاي آبي جهان است. علي‌رغم اين مزايا متأسفانه اين خليج به مدفني براي آلاينده‌هاي بسيار خطرناك تبديل شده است. همچنين وضعيت جغرافيايي خليج‌فارس تأثير آلودگي را بر محيط‌زيست تشديد مي‌كند. سازمان بين‌المللي دريانوردي به‌عنوان يكي از سازمان‌هاي تخصصي سازمان ملل متحد در زمينۀ مسائل زيست‌محيطي، براي حل مشكل آلودگي محيط‌زيست خليج‌فارس، وظيفۀ نظارت، پيگيري و به‌روز درآوردن مفاد كنوانسيون‌ها و همچنين تدوين مقررات جديد را عهده‌دار است. معرفي منطقۀ خليج‌فارس به‌عنوان يكي از مناطق ويژۀ دريايي و نيز كنوانسيون‌هاي ديگر زيست‌محيطي سازمان بين‌المللي دريانوردي در تعامل با سازمان بنادر و دريانورديمتولي خود در ايران در همين راستا ارزيابي مي‌شود. سؤال اصلي اين تحقيق اين است كه سازوكارها و مكانيسم‌هاي سازمان بين‌المللي دريانوردي چه نقشي در جلوگيري از آلودگي محيط‌زيست دريايي خليج‌فارس داشته است؟ و در جواب به اين سؤال اين فرضيه مطرح مي‌شود كه با اجرا شدن استانداردها و ضوابط زيست‌محيطي سازمان بين‌المللي دريانوردي در بنادر خليج‌فارس در ايران از آلودگي بيشتر آب‌هاي خليج‌فارس جلوگيري به‌عمل آمده است. براي دستيابي به اين هدف از چارچوب نظري نهادگرايي نئوليبرال استفاده مي‌كنيم.
چكيده لاتين :
no abstract
