خسارت زيست محيطي و نحوه جبران آن در حقوق بين الملل

Environmental damage and how to compensate it in international law

گسترش آلودگي‌هاي مختلف، تغيير آب و هوا، تحليل لايه ازن، كاهش تنوع زيستي و تعداد بي شمار معضلات زيست محيطي كه حيات انسان‌ها را در كره خاكي تهديد مي‌كنند و كيفيت حيات را به شدت تقليل داده‌اند واقعيت انكار ناپذير است كه جامعه بين المللي سخت با آن دست به گريبان است. جاي بسي تأسف است كه با صنعتي شدن بشر و بهره برداري بي رويه از طبيعت كاهش يافته است. اصل توسعه پايدار كه كنفرانس‌هاي 1972 استكهلم و 1992 ريودوژانيرو سنتزو نقطه تعادل بهره برداري از محيط زيست ضمن احترام به حقوق نسل‌هاي آينده قلمداد شده است هنوز در حد يك اصل راهنماي كلي مورد توجه و عمل قرار نگرفته است. تعهد و مسئوليت بين المللي دولت‌ها در محافظت از محيط زيست كه در مواد 21 اعلاميه استكهلم و 12 اعلاميه ريودوژانيرو انعكاس يافته است در رويه قضايي و داوري بين المللي و نيز در اسناد بين المللي در چارچوب مسئوليت حقوقي (مدني) دولت‌ها در عدم آلودگي محيط زيست و جبران خسارت وارده به خوبي تثبيت شده است. از سوي ديگر در نظام‌هاي حقوقي ملي نيز محيط زيست با وضع و اعمال ضمانت‌هاي اجرائي مدني و كيفري در قبال آلودگي مورد حمايت قرار گرفته است، هر چند كه اين ضمانت‌هاي اجرائي گاه به علت موانع صلاحيتي عملاً بلا استفاده مي‌مانند و يا تشتت قوانين ملي و فقدان انگيزه‌هاي كافي براي مقابله با آلاينده‌هاي زيست محيطي ناشي از فعاليت تأسيسات دولتي يا عمومي، حمايت مؤثر از محيط زيست را دور از دسترس مي‌نمايد.سوالي كه در اينجا مورد نظر است اين است كه خسارت زيست محيطي و نحوه جبران آن در حقوق بين الملل چگونه مي باشد؟ كه اين پژوهش با روش توصيفي-تحليلي و گردآوري اطلاعات از روش كتابخانه‌اي به دنبال پاسخگويي به اين سوال است .

The spread of various pollutants, climate change, ozone depletion, biodiversity loss and the myriad of environmental problems that threaten human life on Earth and severely reduce the quality of life is an undeniable fact that the international community It's wrestling. It is very unfortunate that it has decreased with the industrialization of human beings and the indiscriminate exploitation of nature. The principle of sustainable development, which the 1972 Stockholm Conference and the 1992 Rio de Janeiro Synthesis are considered to be the equilibrium point of environmental exploitation while respecting the rights of future generations, has not yet been considered as a general guiding principle. The international commitment and responsibility of States in protecting the environment, as reflected in Articles 21 of the Stockholm Declaration and 12 of the Rio de Janeiro Declaration, in international jurisprudence and arbitration, as well as in international instruments within the framework of States' legal (civil) liability for non-pollution an‎d the compensation is well established. On the other hand, in national legal systems, the environment is protected by the imposition of civil and criminal enforcement guarantees against pollution, although these enforcement guarantees are sometimes practically unusable due to legal obstacles or the fragmentation of national laws and lack of Adequate incentives to deal with environmental pollutants from the operation of government or public facilities make effective environmental protection out of reach. The question that arises here is what environmental damage is and how it is compensated under international law. ? This research seeks to answer this question by descriptive-analytical method and collecting information from the library method.