رابطه نظام اداري و توسعه سياسي در جمهوري اسلامي ايران (با بهره‌گيري از الگوي نظري جاگورايب)

بديهي است كه هر جامعه‌اي براي دوام و پايداري، انتظام و پيشرفت، رفاه و امنيت خود به حكومت احتياج دارد و حكومت نيز به سازمان‌ها و نظام اداري كارامد براي تحقق اهداف و رسالتش نيازمند است. ازاين‌رو، در صورت سالم بودن، كارايي و چابكي، نظام اداري مي‌تواند بازو و ابزار اجرايي مؤثر و موفقيت‌آميزي براي تحقق اهداف و سياست‌هاي دولت باشد و نقش مهم و اساسي در توسعه و پيشرفت، تأمين رضايت شهروندان و حمايت آنها از نظام سياسي ايفا كند. اين تحقيق رابطة نظام اداري و توسعة سياسي در جمهوري اسلامي ايران را بدون تأكيد بر دورة خاصي، با بهره‌گيري از الگوي نظري جاگورايب، بررسي مي‌كند. بنابراين سؤال اصلي آن عبارت است از: «چه رابطه‌اي بين نظام اداري و توسعة سياسي در جمهوري اسلامي ايران وجود دارد؟». فرضية آن نيز چنين تدوين شده است: «نظام اداري كارامد در جمهوري اسلامي ايران مي‌تواند با تأثيرگذاري بر ثبات، برابري و مشاركت سياسي موجبات رشد و تحكيم توسعة سياسيرا فراهم آورد». با اين ملاحظات، اين پژوهش از نوع توصيفي – تحليلي و روش جمع‌آوري داده‌ها نيز كتابخانه‌اي است. يافته‌هاي تحقيق نشان داد كه رفع آسيب‌ها و تحول در نظام اداري كشور موجب افزايش ظرفيت نظام سياسي براي پاسخگويي، برابري، ثبات و مشاركت سياسي و متقابلاً گسترش نهادهاي سياسي و تقويت توان پاسخگويي نظام سياسي و برابري و ثبات و مشاركت سياسي در آن موجب سلامت و چابكي و كارامدي نظام اداري خواهد شد.

no abstract