جرم‌انگاري پيش‌دستانۀ اعمال تروريستي

تروريسم يكي از مهم‌ترين چالش‌هاي عدالت كيفري در عرصه داخلي و بين‌المللي است. با افزايش جرايم تروريستي، برخي دولت‌ها در راستاي حمايت از شهروندان و حفظ اقتدار حاكميت ملي و تأمين نظم و امنيت عمومي، اقدامات نويني را اتخاذ نموده‌اند. از اين رو، تحولات گسترده‌اي در نظام عدالت كيفري كشورهاي مختلف شكل گرفته است. توجه به حالت خطرناك مرتكبان و پاسخ‌هاي سركوبگر، جرم‌انگاري‌ها را به سمت امنيتي شدن پيش برده است.از آنجا كه پيشگيري به معناي خاص آن و جرم‌انگاري‌هاي سنتي به تنهايي كارآمد نيستند، تكيه بر مفهوم خطر با منطق پيش‌دستانه، حاكي از پارادايم جديدي در پيشگيري از بزهكاري تروريستي در قالب جرم‌انگاري‌هاي نوين است. جرم‌انگاري پيش‌دستانه بيشتر ناظر بر رفتارهاي مرتبط با تروريسم است و خودِ مرتكب و يا ديگري را در آستانه ارتكاب جرم تروريستي متوقف مي‌نمايد؛ بدين‌صورت كه قانون‌گذاران به جاي آنكه منتظر بمانند تا اشخاصي كه در صدد ارتكاب جرم تروريستي هستند، موفق به انجام آن شوند، دامنه حقوق كيفري را گسترش مي‌دهند تا مبارزه را به زمين آن‌ها بِبَرند. بدين‌سان، با ايجاد حالت فعال و آماده‌باش در حقوق كيفري، يا قلمرو حقوق كيفري را عقب‌تر از شروع به جرم و يا تباني مي‌بَرند و يا با جرم‌انگاري جرايم مرتبط با جرم تروريستي يا اقدامات موقتيِ مداخله‌اي كه براي «قبل از بروز تهديد» پيش‌بيني شده‌اند، حقوق كيفري را تا حد ممكن و با هدف پيش‌دستي در مبارزه با تروريسم گسترش مي‌دهند.