واكاوي جايگاه علمي و آموزشي ابن سكّيت

ابن سكِّيت، صحابه امام جواد (ع) و امام هادي (ع)، از الگوهاي علمي و عملي سده سوم محسوب مي گردد. ابن سكيت پس از فراگيري علم و دانش به تعليم و تعلّم پرداخت و مدتي هم به عنوان مربّي و معلم در دستگاه خلافت عباسي فعاليت داشت. منابع مهم و معتبر تاريخي او را در برخي علوم صاحب نظر دانسته اند و اخلاق و سلوك اجتماعي و علمي وي را ستوده اند. او در زمينه نقل حديث و روايت هم معتمد و ثقه بوده است. بررسي منابع وگزاره‌هاي موجود در كتب تاريخي و جغرافيايي، تراجم، ادبي،‌ ‌رجال و معاجم، اين فرضيه را تقويت مي نمايد كه ابن سكّيت علاوه بر دانش هاي مرسوم عصر خود، از علوم متنوّع ديگري برخوردار بوده است و همين امر، ضرورت تحقيق پيرامون وي را آشكارتر مي نمايد. اين پژوهش بر آن است كه تبيين نمايد اولاً موقعيّت علمي ابن سكّيت چگونه بوده است؟ ثانياً نسبت وي با علوم متنوّع عصر خويش چيست؟ روش پژوهش حاضر، توصيفي، تبييني است و به جايگاه علمي ابن سكّيت مي پردازد.