سيد حيدر آملي، تبيين و اثبات ولايت شيعي در عرفان اسلامي

عرفان نظري يكي از علوم نوخاسته در حوزه تمدن اسلامي است. يكي از اركان نظام جهان شناسي و انسان شناسي عرفان نظري، مساله ولايت و انسان كامل است كه با گذر از انديشه عارفان نامدار شيعي با تقريري عميق تر و دقيق تر در مساله ولايت باطني، انسان كامل و مصاديق آن روبرو گرديد. سيد حيدر آملي با شهامت و شجاعت و به نحو مستدل، خلط هاي مصداقي و خطاهاي نظري عارفان را در اين حوزه به آنها گوشزد نموده و با تاسي به آموزه هاي شيعي، تبييني نو در اين زمينه پديد آورد. سئوال اين نوشته اين است كه آيا مي توان آنچه را سيد در مقابل جريان رايج عرفاني ابراز كرده براهين متناسب با مباحث عرفان نظري به حساب آورد؟ در اين مقاله با روشي توصيفيتحليلي عملكرد او را در استنباط، تبيين، استدلال و دفاع از اين آموزه شيعي مورد بررسي قرار داده و نشان داده ايم كه چگونه او با اتصال معارف عرفاني به سرچشمه حقيقي خود در مساله ولايت به تحول و تكامل عرفان در اين حوزه كمك نموده ، خلائي را كه در اين زمينه در انديشه عارفان وجود داشت تكميل كرده و به اقامه استدلالهايي متناسب با فضاي عرفان نظري پرداخته است.