طراحي چارچوب پايبندسازي كاركنان در بخش دولتي ايران

زمينه و هدف: در فضاي كسب و كار نوين پايبندسازي كاركنان، فلسفه مديريت و رهبري است. مؤلفه هايي آن انعطاف پذيري، كار تيمي، سهيم كردن كاركنان در تصميم گيري و ... است . هدف اين پژوهش، طراحي مدلي براي پايبندسازي كاركنان در بخش دولتي ايران است. روش شناسي: پژوهش از نظرنوع، توصيفي و روش مطالعه، تركيبي و به لحاظ شيوه، پيمايشي و از نظر هدف، توسعه اي-كاربردي است. مؤلفه هاي پايبندسازي با دو روش مطالعه اسنادي و ميداني احصاء و با تكنيك دلفي و مصاحبه، اطلاعات مورد نياز گردآوري شد. جامعه آماري، مديران منابع انساني و خبرگان مديريتي بودند. روش نمونه گيري هدفمند و 17 نفر به شيوه نمونه گيري گلوله برفي انتخاب شدند. با كمك فن دلفي پرسش نامه اي مشتمل بر 60 شاخص براي پايبندسازي طراحي شد آلفاي كرونباخ با ميزان 0.954 به‌دست آمده كه بيان‌گر پايايي و هم‌ساني دروني بالا است و ضريب كندال، معادل 0.759، بيان‌گر اتفاق نظر ميان اعضاي نخبگان در دو دور متوالي است. براي تحليل يافته‌ها و طراحي مدل از نرم‌افزارهاي آماري 22SPSS و معادلات ساختاري Smart PLS استفاده شد. يافته‌ها: چهار شيوه‌ي پايبندسازي با عناوين رفاقتي، حرفه‌اي، رقابتي و سلسله‌مراتبي برمبناي چارچوب ارزش‌ها معرفي و طراحي شد. نتيجه‌گيري: بر اساس يافته‌ها مشخص شد مديراني كه به شاخص‌هاي كارهاي تيمي، روابط ميان افراد و توسعه قابليت‌هاي كاركنان توجه داشتند شيوه پايبندسازي رفاقتي؛ مديراني كه بر مسائل آينده، نوآوري و بهبود متمركز هستند از شيوه پايبندسازي حرفه‌اي؛ آن‌هايي‌كه به رقابت و ارائه محصولات باكيفيت و انگيزه كاركنان توجه دارند از شيوه پايبندسازي رقابتي و مديراني كه به فرآيندها، هماهنگي و رسميت اولويت دهند، شيوه‌هاي پايبندسازي سلسله‌مراتبي را به‌كار مي‌گيرند.