جغرافياي مطالعات برنامه درسي در ايران: قلمرو روش‌شناسي

هدف از اجراي پژوهش حاضر، بررسي و بازنمايي قلمرو روش‌شناسي در جغرافياي مطالعات برنامه درسي در ايران بود. روش پژوهش، توصيفي و از نوع كمي و از نظر هدف جزو پژوهش‌هاي كاربردي بوده و به روش تحليل مستندات انجام گرفته است. جامعه آماري پژوهش، نشريه‌هاي تخصصي انجمن مطالعات برنامه درسي ايران بود كه به‌منظور برآورد حجم نمونه از روش نمونه‌گيري تصادفي ساده (121 مقاله) استفاده شد. ابزار گردآوري داده‌ها، سياهه وارسي تحليل محتوا «دامنه قلمرو روش‌شناسي در جغرافياي مطالعات برنامه درسي» و روش تجزيه‌وتحليل داده‌ها براساس شاخص‌هاي تحليل توصيفي و تفسيري انتخاب شد. نتايج نشان داد قلمرو روش‌شناسي در جغرافياي مطالعات برنامه درسي ايران، قلمرويي كوچك و محدود است. سهم كل مقاله‌هاي مرتبط با قلمرو روش‌شناسي از تعداد 31 روش (91.74 درصد) تنها 16روش (47.36 درصد) بود كه از اين بين بيشترين فراواني با تعداد 24مقاله (19.83درصد) به پژوهش كاوش تحليل محتوا و كمترين فراواني با تعداد 1 مقاله (0.83) به پژوهش‌هاي پژوهش روايي، پژوهش تلفيقي، پژوهش نظريه‌اي و پژوهش هنجاري تعلق داشته است. در پايان با توجه به يافته‌هاي پژوهش، به‌منظور بهبود وضعيت و گسترش قلمرو روش‌شناسي در جغرافياي مطالعات برنامه درسي در ايران پيشنهادهايي ارائه شد.