كليدواژه :
خوانش متن , روش‌شناسي تفسيري , زمينه‌شناسي , محتواشناسي , فارابي , فلسفۀ سياسي كلاسيك , گاه‌نگاري فكري , نظام‌شناسي فكري
چكيده فارسي :
روش‌شناسي فارابي در خوانش فلسفۀ پيشينيانش مي‌تواند منبع الهام عناصر يك روش‌شناسي تفسيري براي فهم و خوانش آموزه‌هاي تأليفي خود او و ديگر انديشمندان كلاسيك فلسفۀ سياسي باشد. براساس اين پيش‌فرض، هدف مقالۀ پيش‌رو الهام گرفتنِ اين عناصر روش‌شناختي براي "صورت‌بندي يك روش‌شناسي تفسيري به‌منظور خوانش فلسفۀ سياسي كلاسيك"، به‌عنوان مسئلۀ اصلي مقاله، است. در اين زمينه رهيافت و روش مقاله، تفسيري است و علاوه‌بر روش‌شناسي فارابي، از روش‌شناسي‌هاي تفسيري معاصر نيز، از جمله اسكينر و اشتراوس، بهرۀ انتقادي برده شده است. پس از بررسي، عناصر و اركان روش‌شناسي تفسيري موردنظر در سه بخشِ عناصر برون‌متني (زمينه‌شناسي)، عناصر درون‌متني (قالب‌شناسي و محتواشناسي متن)، و عناصر بينامتني (گاه‌نگاري و نظام‌شناسي فكري)، احصا، تبيين و صورت‌بندي شده است.
