تحليل كارايي محيط‌زيستي مزارع برنج در استان گيلان با تأكيد بر شرط تعادل مواد

هدف اين مطالعه تعيين كارايي محيط زيستي شاليكاران استان گيلان با استفاده از تابع فاصله جهت دار و با در نظر گرفتن شرط تعادل مواد مي‌باشد. داده‌هاي مورد نياز به صورت ميداني و تكميل پرسشنامه از  427 شاليكار جمع آوري گرديد. نمونه گيري بر اساس روش نمونه گيري طبقه اي تصادفي و تعيين حجم نمونه بر اساس فرمول كوكران صورت گرفت. نتايج نشان داد كه ميانگين معيار كارايي با درنظرگرفتن مازاد مواد مغذي و بدون آن از نظر آماري اختلاف معني داري با هم دارند به طوري كه لحاظ نكردن مازاد مواد مغذي در مدل كارايي موجب شده كه ميزان كارايي به اندازه 17 درصد بيشتر از مقدار واقعي نشان داده شود. همچنين، بر اساس نتايج 4/82 درصد از شاليكاران مورد مطالعه از لحاظ فني و 85 درصد از نظر محيط زيستي ناكارا بوده و واحدهايي كه كارايي فني بالايي داشتند از نظر محيط زيستي نيز كاراتر عمل كردند. بنابراين، نظارت و كنترل ميزان كودهاي مصرفي در مزارع، فرهنگ‌سازي خريد و مصرف محصولات سالم و تشكيل كلاس‌هاي توجيهي و آشنانمودن كشاورزان با خطرات مصرف بيش از حد كودهاي شيميايي جهت بهبود كارايي محيط زيستي شاليكاران استان گيلان ضروري مي‌باشد.