فلسفه سلب حيات با نگاهي بر حقوق كيفري ايران

سلب حيات شديدترين كيفر در بين سلسله كيفرها با روش‌هاي اجرايي گوناگون در طول تاريخ همراه بشر بوده و داراي طرفداران و مخالفين بيشمار مي‌باشد. در چند دهه اخير مناقشات بين موافقين و مخالفين اين كيفر با عمق بيشتري ادامه داشته است. برآيند اين اختلافات بنيادي حكايت از تفوق مخالفين و حذف اين كيفر در بسياري از كشورها در قانون و يا در عمل دارد. مقاله حاضر با تمركز بر كيفر سلب حيات و با تمسك به دو نگرش كلان پيشينه نگر و آينده نگر در زمينه فلسفه كيفر، به دنبال احراز فلسفه كيفر سلب حيات و ميزان تطبيق آن با هر يك از دو نگرش مذكور مي‌باشد. در اين فرايند آشكار مي گردد هرچند كيفر سلب حيات علي رغم هم نوايي نسبتاً كامل با اهداف آينده گري نظير ناتوان سازي و همراهي نسبي با بازدارندگي از طريق ارعاب، به تفكر رقيب يعني پيشينه‌گرا نزديكتر مي‌باشد. ابطال يا تضعيف توجيهات آينده نگر معمول كيفر سلب حيات مي تواند در حذف يا حداقل محدود كردن آن كيفر به قانونگذار كمك نمايد.