اهداف مجازات در پرتو پارادايم رفتارگرا.

رفتار جنايي كه گاه با واكنش اجتماعي روبه‌روست، در پرتو پارادايم‌هاي متفاوتي قابل بررسي است. يكي از پارادايمهاي حاكم بر رفتار كه كم‌تر به آن پرداخته مي‌شود، پارادايم رفتارگراست. از اين منظر، پاره‌اي از رفتارهاي آدمي زيرتاثير فرايند شرطي‌سازي در قالب رابطۀ محرك ـ پاسخ بروز مي‌يابد. هدف اين پژوهش، بررسي كيفيت رفتار جنايي و مولفه‌هاي كارآمدي كيفر از منظر پارادايم رفتارگراست. پژوهش پيش رو با روش توصيفي ـ تحليلي نشان مي‌دهد كه فرايند شكل‌گيري برخي رفتارهاي جنايي مبتني بر پارادايم رفتارگرا بوده و ارتكاب جرم بر مبناي ارادۀ غيرعقلاني مجرم زيرتاثير شرطي سازي رفتار صورت مي‌پذيرد. از اين رو، تاكيد مي‌ورزد كه براي مقابله با اين دسته از جرايم، لازم است مجازات‌هايي انتخاب شوند كه در خاموشي رفتار جنايي شرطي‌شده موثر باشند؛ و تلاش مي‌كند تحقق اين هدف را با ارزيابي قابليت يا عدم قابليت انطباق چهار هدف «سزادهي»، «ناتوان‌سازي»، «ارعاب»، و « اصلاح و درمان» با پارادايم رفتارگرا بررسي نمايد.