تأثير جنسيت بر ميزان گرايش به اجراي مجازات‌هاي شديد جسماني در ايران (مطالعه موردي: شهرستان مشهد)

عوامل متعددي همچون سن، ميزان تحصيلات، جنسيت، نژاد، باورهاي اجتماعي سياسي، نرخ جرم، رسانه‌اي شدن جرايم، همزادپنداري با بزهكار يا بزه‌ديده بر ميزان گرايش افراد به تحميل مجازات‌هاي شديد اثرگذار هستند. در اين پژوهش تلاش مي‌گردد تا به بررسي تأثير جنسيت بر ميزان كيفرگرايي در جرايم داراي مجازات‌هاي شديد بدني پرداخته شود. پژوهش حاضر از نوع توصيفي – تحليلي است كه به صورت پيمايشي انجام شده است. جامعه آماري تمامي شهروندان مشهد در مناطق سيزده‌گانه در سال 1395مي‌باشد. نمونه‌گيري به صورت چندمرحله‌اي بوده كه از روش‌هاي طبقه‌اي و تصادفي ساده استفاده شده است. گردآوري داده‌ها به صورت ميداني و از طريق پرسشنامه از نوع محقق‌ساخته بوده كه نظرات پاسخ‌گويان نسبت به مجازات‌هاي نه جرم از جرايم مختلف اخذ شده است. فرضيه پژوهش نيز كيفرگرايي كمتر زنان نسبت به مردان مي‌باشد. نتايج تحقيق نشان مي‌دهد كه در جرايم زناي محصنه، اختلاس و سرقت حدي رابطه معناداري ميان جنسيت و كيفرگرايي وجود دارد. در مورد اختلاس و سرقت حدي مستوجب قطع دست، زنان كمتر از مردان گرايش به اجراي مجازات‌ دارند ولي در خصوص زناي محصنه، زنان بيشتر از مردان خواهان اجراي مجازات سنگسار هستند.