بررسي كيفيت زندگي بيماران ديابتي مراجعه كننده به مراكز بهداشتي درماني روستايي شمال غرب شهر تبريز

زمينه و اهداف: ديابت يك مشكل بهداشتي عمده در سراسر جهان است و شيوع آن خصوصا در كشورهاي در حال توسعه افزايش چشمگيري داشته است. بيماران ديابتي با مشكلات متعددي مواجه هستند و يكي از موارد بسيار مهم در امر مراقبت اين بيماران، بررسي كيفيت زندگي آنهاست. بنابراين هدف پژوهش حاضر بررسي كيفيت زندگي بيماران ديابتي مراجعه كننده به مراكز بهداشتي درماني روستايي شمال غرب شهر تبريز بوده است.مواد و روش ها: در اين پژوهش مقطعي 200 نفر از افراد ديابتي مراجعه كننده به مراكز بهداشتي درماني روستايي شمال غرب شهر تبريز به صورت نمونه گيري در دسترس وارد مطالعه شدند. ابزار جمع آوري داده ها پرسشنامه استاندارد SF36 جهت بررسي كيفيت زندگي بيماران و پرسشنامه مشخصات دموگرافيك بوده است. داده ها با روشهاي آمار توصيفي و تحليلي (تي تست، ضريب همبستگي و آزمون ناپارامتري كروسكال واليس) مورد بررسي قرار گرفت.يافته ها: ميانگين نمره كيفيت زندگي شركت كنندگان (11.23±) 54.42 و در محدوده تا حدودي مطلوب قرار داشته است. بالاترين نمره مربوط به بعد درد بدني (23.61±) 77.51 و كمترين، محدوديت ايفاي نقش به دلايل رواني( 18.39±) 32.78 بوده است. عواملي مانند سن، وضعيت تاهل، سن ابتلا، سطح سواد، نوع درمان و تعداد اعضاي خانواده با كيفيت زندگي رابطه معنادار داشتند.نتيجه گيري: تغييرات در ابعاد كيفيت زندگي متاثر از عوامل فردي، فرهنگي، اجتماعي و اقتصادي است و سنجش اين موارد مي تواند اطلاعات مفيدي در مورد بيماريهاي مزمن فراهم آورد كه براي برنامه ريزيهاي مراقبتي و اصلاح كيفيت زندگي اين افراد سودمند خواهد بود.