سنجش و تحليل مكاني پهنه‌هاي توسعه درونزا در منطقه 3 كلانشهر اصفهان

اهداف: توسعه درون‌زاي شهري، يكي از سياست‌هاي سه‌گانه توسعه شهري است كه در كنار دو سياست توسعه شهري متصل يا پيوسته (ايجاد شهرك‌هاي متصل به شهر و در محدوده رسمي شهر) و سياست توسعه شهري منفصل يا ناپيوسته (ايجاد شهرهاي جديد با فاصله از شهر مادر) مطرح مي‌شود. اين رويكرد مزيت‌هاي نسبي متعددي نسبت به دو سياست ديگر دارد. هدف پژوهش حاضر، سنجش و تحليل مكاني پهنه‌هاي توسعه درون‌زا در منطقه 3 كلانشهر اصفهان بود.روش‌شناسي: پژوهش حاضر از نظر هدف كاربردي توسعه‌اي و به‌لحاظ روش توصيفي تحليلي است. به‌منظور تعيين پهنه‌هاي توسعه دروني از مدل ANP و براي تحليل خوشه‌اي آن از شاخص نزديك‌ترين همسايه و مدل GetisOrd استفاده شد.يافته‌ها: براساس محاسبات مدل ANP، پهنه‌هاي با اولويت بسيار بالا، بالا، كم و بسيار كم براي توسعه درون‌زا به ترتيب داراي 0.97، 0.91 و 430 هكتار بود؛ بنابراين حدود 188 هكتار از بافت منطقه 3 شهر اصفهان مستعد توسعه دروني است. براساس روش ميانگين نزديك‌ترين همسايه، الگوي پراكنش محدوده‌هاي داراي اولويت بسيار بالا و بالا با نمره zscoer برابر 20.85 بود كه نشان‌دهنده الگوي كاملاً خوشه‌اي توزيع اين اراضي است. براساس مدل GetisOrd Gi، مناطق با اولويت مداخله در قسمت شمالي و مركزي و خوشه‌هاي با اولويت كم در قسمت جنوبي منطقه بودند.نتيجه‌گيري: بخش‌هاي شمالي و مركزي منطقه 3 از لحاظ شاخص‌هاي همجواري كاربري‌ها در وضعيت مناسبي قرار دارند. در مجموع بخش‌هاي مشخصي از منطقه 3 قابليت توسعه دروني را دارند. بنابراين اجراي توسعه ميان‌افزا موجب شكوفايي بافت فرسوده منطقه 3 و همچنين خارج‌شدن آن از انزوا مي‌شود.