طراحي و سنتز نانوذرات كيتوزان نشاندار جهت انتقال هدفمند دارو به روده

سابقه و هدف: كيتوزان نوعي پليمر تجزيه پذير و زيست سازگار است كه براي رژيم غذايي انسان بي خطر محسوب مي شود. نانوذرات (NP) تهيه شده با مشتقات كيتوزان معمولاً داراي بار سطحي مثبت و خاصيت چسبندگي مخاطي هستند، به گونه اي كه مي توانند به غشاهاي مخاط بچسبند و محموله دارو را به روش آزاد سازي پايدار آزاد كنند. هدف از اين مطالعه آماده سازي فرمولاسيون هاي مختلف از كيتوزان و غلظت هاي متفاوت از عوامل اتصال دهنده براي دستيابي به پايدارترين و زيست سازگارترين نانوذره بود كه توسط FITC در شرايط in vitro نشان دار شده بود. روش بررسي: به منظور بررسي بهتر علاوه بر كيتوزان از كربوكسي متيل كيتوزان استفاده شد. براي تهيه نانوذرات از روش ژل شدن يوني استفاده شد همچنين غلظتهاي مختلف تري پلي فسفات به عنوان عامل اتصال دهنده مورد استفاده قرار گرفت. به علاوه سنتز كيتوزان نشاندار شده با FITC در تركيبي از زمان، pH، غلظت هاي مختلف نمك و آنزيم به منظور توليد نانوذرات پايدار براي دارورساني به روده مورد بررسي قرار گرفت. خصوصيات فيزيكي نانوذرات با استفاده از DLS، TEM و اتصلات كوالان توسط FTIR بررسي شد. يافته ها: اندازه نانوذرات توسط ميكروسكوپ الكتروني عبوري (TEM) حدود 50±100 بود. قطر هيدروديناميكي توسط DLS حدود 50±150 نانومتر اندازه گيري شد. در FTIR اتصال كووالان FITCبه نانوذرات كيتوزان تاييد شد، و از طيف سنجي UV به منظور تاييد كونژوگاسيون استفاده شد كه نتيجه اتصال بيش از 70% بود. نتيجه گيري: تمام يافته ها حاكي از آن است كه نانوذرات كيتوزان نشاندار با FITC در آينده مي تواند به عنوان يك عامل مفيد براي تشخيص و درمان سرطان روده مورد استفاده قرار گيرد. با اين حال تحقيقات بيشتري براي ارائه شواهد بيشتر در مورد پايداري اين نانوذرات در شرايط in vivo لازم است.