مقايسه اثر مهاركننده‌هاي مختلف بر روي آنزيم آروماتاز موثر درسرطان پستان به كمك روش داكينگ مولكولي

سابقه و هدف: آروماتاز، آنزيمي است كه نقش مهمي در ايجاد سرطان گيرنده استروژن مثبت پستان دارد. استروژن ها به دليل نقشي كه در رشد جنسي و توليد مثل دارند، در انسان و به طور عمده در زنان ضروري هستند. اثرات نامطلوب موجود در برخي مهاركننده هاي آروماتاز، نياز به كشف مهاركننده هاي جديد با توانايي گزينش پذيري بالاتر، سميت كمتر و بهبود قدرت را روز به روز افزايش مي دهند. در اين مطالعه، حالت اتصال هر سه نسل از مهاركننده هاي آنزيم آروماتاز به ساختار مولكولي اين پروتئين با استفاده از روش داكينگ مولكولي بررسي شده است. روش بررسي: به طور كلي، مهاركننده ها بر اساس داربست استروئيدي (فرمستان واگزمستان)، انرژي اتصال بيشتري از داربست آزول (فادروزول، آناستروزول و لتروزول) به نمايش مي گذارند كه اين مي تواند به دليل استحكام ساختاري بالاي اين مهاركننده ها باشد. يافته ها: از بين تمامي ساختارهاي مورد مطالعه، اگزمستان بيشترين (منفي ترين) انرژي اتصال و همچنين كمترين مقدار ثابت بازدارندگي را به خود اختصاص داد. مقادير انرژي آزاد اتصال (ΔGb) و ثابت مهاركنندگي (ki) اگزمستان به ترتيب 8.77 كيلوكالري بر مول و 373.32 نانومولار بود؛ اين بدان معني است كه در غلظت هاي پاييني از اين دارو، فعاليت آنزيم آروماتاز مهار خواهد شد. نتيجه گيري: دانش به دست آمده از اين مطالعه پيامدهاي مهمي در طراحي هاي دارويي پيش رو خواهد داشت.