بازتأملي در دلالت آيه 30 سوره روم بر تغييرناپذيري فطرت

بسياري از مفسران و برخي نويسندگان در آثار مرتبط با انسا‌ن‌شناسي، آيه 30 سوره روم را دليل بر تغييرناپذيري فطرت انگاشته‌اند؛ اما مشاهده انكارناپذير تغيير در فطرت از جهت «شدت و ضعف» و «فعليت و قوه» و نيز دلالت آياتي متعدد بر تغيير و حتي زوال فطرت، تفسير يادشده را به چالش مي‌كشد. پژوهش حاضر درصدد است به روش تفسير موضوعي، ديدگاه يادشده در دلالت آيه بر تغييرناپذيري فطرت را نقد كند و تفسير صحيح آيه را ارائه دهد. حاصل پژوهش اين است كه آيه يادشده، اساساً ناظر به مسئله «ثبات يا تغييرپذيري فطرت» نيست؛ بلكه مراد آيه، نفي هرگونه «تبديل» در «آفرينشگري» خداست؛ بدين معنا كه آفرينش خداوند، قانون‌هايي دارد كه هيچ‌گاه دستخوش تبديل نمي‌شود؛ معنايي كه در آيات ديگر، با عنوان «تبديل‌ناپذيري و تحول‌ناپذيري سنت خداوند» بيان شده است.