ارائه يك مدل ساده براي تعيين مناطق در خطر سيل

تعيين محل‌هاي داراي پتانسيل بالاي سيل‌گيري يكي از اقدامات اساسي براي كاهش خطرات سيل مي‌باشد. در تحقيق حاضر اقدام به مدلسازي گسترش سيل با استفاده از طراحي نرم‌افزار آنلاين تحت وب با قابليت پهنه‌بندي مناطق با پتانسيل سيل‌گيري از طريق به كارگيري داده‌هاي DEM نقشه‌هاي گوگل شده است. براي اين منظور ابتدا بازه مورد نظر در رودخانه روي نقشه گوگل انتخاب شده و سپس در هر مقطع انتخابي حداكثر سطح مقطع براي عبور جريان محاسبه مي‌گردد. با توجه به ميانگين مقاطع در كل بازه و ويژگي‌هاي فيزيكي بازه انتخابي حداكثر دبي عبوري از بازه محاسبه مي‌گردد. با اين دبي پهنه ايمن گذر سيلاب روي نقشه مشخص مي‌‌شود. براي دبي‌هاي بيش از دبي ايمن نرم‌افزار، مقطع به مقطع به محاسبه پهنه‌هاي در معرض خطر سيل مي‌پردازد و در نهايت نقشه اراضي متاثر از سيل در حاشيه بازه انتخابي ترسيم مي‌گردد. براي نمونه ابتدا مراحل آزمايش نرم‌افزار بر روي رودخانه خشك شيراز كه به درياچه مهارلو مي‌ريزد مورد ارزيابي قرار گرفت كه نتايج رضايت‌بخش بود. پس از آن اقدام به بررسي واقعه سيل اكتبر 2011 در رودخانه شهر آيوتايا در كشور تايلند گرديد. بررسي تصوير ماهواره‌اي اين سيل در كنار بررسي نقشه‌هاي توپوگرافي مسير عبور رودخانه حاكي از وقوع سيلابي با دبي اوج 4113.01 متر مكعب بر ثانيه بود كه در مقايسه با دبي 4200 متر مكعب بر ثانيه ثبت شده از آن واقعه سيل 2.1 درصد اختلاف داشت. در صورتي كه اين سيلاب با وضعيت فعلي منطقه رخ بدهد پهنه سيل گير محاسبه شده در مقايسه با مساحت متاثر از سيل سال 2011 به ميزان 17.63 كمتر است. همچنين سيل فروردين 1398 شيراز نيز شبيه سازي شد كه باز گزارش هيأت ويژه بررسي سيلاب‌ها تطابق خوبي داشت.