اثر بخشي آموزش راهبردهاي ذهن آگاهي بر افزايش تحمل ناكامي و افسردگي در زنان داراي همسرمعتاد

The Effectiveness of Teaching Mindfulness Strategies on Increasing Failure Tolerance and Depression in Women with Adolescents

هدف: هدف از انجام اين پژوهش، بررسي تاثير آموزش مهارت هاي ذهن آگاهي بر افزايش تحمل ناكامي و كاهش افسردگي در زنان داراي همسر معتاد مراجعه كننده به مركز مشاوره در كرج بود. روش: اين مطالعه از نوع نيمه آزمايشي با طرح پيش آزمون- پس آزمون با گروه كنترل بود. جامعه آماري اين پژوهش همسران معتادان مراجعه كننده به مركز مشاوره در كرج بودند كه شامل 100 نفر بودند. طبق روال پژوهش هاي نيمه آزمايشي، تعداد 30 نفر با روش نمونه گيري در دسترس به عنوان نمونه انتخاب شدند و به تصادف در دو گروه آزمايشي (15 نفر) و كنترل (15 نفر) قرار گرفتند. گروه آزمايش در جلسه هاي آموزش مهارت هاي ذهن آگاهي شركت داده شدند و گروه كنترل هيچ مداخله اي دريافت نكردند. براي جمع آوري داده هاي پژوهش از مقياس ناكامي هرينگتون (2005) و آزمون افسردگي بك استفاده شد. به منظور تجزيه و تحليل داده ها از نرم افزار آماري spss استفاده شد. علاوه بر روش هاي آمار توصيفي، از روش آماري كوواريانس براي تجزيه و تحليل فرضيه هاي پژوهش استفاده شد. يافته ها: نتايج نشان داد، آموزش مبتني بر ذهن آگاهي در تحمل ناكامي و افسردگي همسران معتادان مراجعه كننده اثر بخش است. نيز نتايج نشان داد، آموزش مبتني بر ذهن آگاهي در تحمل ناكامي و كاهش افسردگي همسران معتادان مراجعه كننده اثر بخش است. همچنين نتايج نشان داد، آموزش مبتني بر ذهن آگاهي در پيشرفت همسران معتادان اثربخش است. ديگر نتايج نشان داد، آموزش مبتني بر ذهن آگاهي در شايستگي همسران معتاد اثر بخش است. نتيجه گيري: يافته ها به صورت كلي بيانگر اين بودند كه آموزش مبتني بر ذهن آگاهي در تحمل ناكامي و كاهش افسردگي همسران معتادان مراجعه كننده به مركز مشاوره در كرج اثر بخش است.

Purpose: The purpose of this study was to investigate the effect of teaching mindfulness skills on increasing failure tolerance and reducing depression in women with addicted spouse referred to the counseling center in Karaj. Method: This study was a semi-experimental design with pretest-posttest design with control group. The statistical population of this study was the wives of addicts who referred to the counseling center in Karaj, which included 100 people. According to the semi-experimental research, 30 samples were selected by sampling method and were randomly divided into two experimental (15 subjects) and control (n = 15) groups. The experimental group participated in mindfulness training sessions and the control group did not receive any intervention. To collect the data, the Herington Failure Scale (2005) and the Beck Depression Test were used. SPSS software was used to analyze the data. In addition to descriptive statistics, the covariance statistical method was used to analyze the research hypotheses. Findings: The results indicated that Mindfulness-based education was effective in relieving the failure and depression of the wives of the addicts referred to. Also, the results showed that Mindfulness-based education is effective in relieving failure and reducing the depression of spouses of addicts who are referred. Also, the results showed that Mindfulness Education is effective in the development of addicted spouses. Other results indicated that Mindfulness-based education is effective in the competence of addicted wives. Discussion and Conclusion: The findings generally indicate that Mindfulness-based education is effective in reducing failure and reducing the depression of addicts' wives referring to the counseling center in Karaj.