چكيده فارسي :
هدف: پژوهش ارائه مدلي براي شناسايي مؤلفه‌هاي آموزش مجازي براي دانشآموزان داراي معلوليت جسمي-حركتي بود. روش پژوهش توصيفي-پيمايشي است. جامعه آماري پژوهش كليه مديران و مربيان مراكز آموزش استثنائي شهر تهران بودند.
روش: نمونه گيري از طريق سرشماري انجام گرفت. ابزار اصلي پژوهش 2 پرسشنامه محقق ساخته بود كه داراي پايائي 79/0 با استفاده از ضريب آلفاي كرونباخ بود. براي تحليل داده ها از روش آمار توصيفي و آمار استنباطي (آزمون توزيع دوجملهاي، كاي-دو) استفاده شد. از مجموع 120 مدير و مربي كه مورد پرسش قرار گرفتند 57 نفر به پرسشنامه پاسخ دادند كه معادل 47.5% كل حجم جامعه آماري است. تنها 23% از اين افراد در مورد حداقل يك درس تجربه آموزش مجازي با دانشآموزان خود داشته‌اند.
يافته ها: ميزان اهميت آموزش مجازي براي دانشآموزان داراي معلوليتهاي جسمي-حركتي در حد زياد و خيلي زياد بود. آموزش مجازي در مؤلفه‌هاي تنظيم زمان آموزش، فراهم ساختن فرصت برابر آموزش براي كودكان داراي معلوليت جسمي-حركتي، جلب مشاركت والدين، ميزان دسترسي به آموزش، سهولت استفاده از امكانات آموزشي، كسب مهارت‌هاي اجتماعي، برقراري ارتباط با ديگران، كاهش هزينههاي آموزش براي والدين، كاهش هزينه هاي آموزش براي مدرسه، برقراري يادگيري مستمر، رفع نيازهاي رواني دانش آموزان، افزايش اعتمادبه نفس دانش آموزان، در حد زياد و خيلي زياد مؤثر دانسته شد. 11 مؤلفه جهت ارائه مدلي اجرائي مبتني بر مؤلفه‌هاي آموزش مجازي براي دانشآموزان معلول جسمي-حركتي در ايران شناسايي شدند و مدلي بر آن مبنا طراحي شد
نتيجه گيري: با توجه به نتايج مشكلات موجود در سطح تمامي 11 مؤلفه در حد متوسط نتيجه گيري شد. بنابراين آموزش مجازي مي تواند بر مؤلفه‌هاي آموزش دانش آموزان داراي معلوليت جسمي-حركتي تأثير مثبت داشته باشد.
چكيده لاتين :
purpose: To provide a model for identifying the components of virtual education for students with physical-motor disabilities. The research method is descriptive-survey.
Method: The statistical population of the study was all managers and coaches of the special education centers in Tehran. The sampling method was carried out through a census. The main research tool was a researcher-made questionnaire that had a reliability of 0.79 using Cronbach's alpha coefficient. For data analysis, descriptive statistics and inferential statistics (binomial distribution, Chi-2) were used.
Findings: Out of 120 managers and instructors who were questioned, 57 responded to the questionnaire, which is equivalent to 47.5% of the total population. Only 23% of these people have had at least one virtual learning experience with their students. In terms of 60% of surveyed managers and educators, the importance of virtual education for students with physical-motor disabilities was high and very high. Vocational education in the components of time setting training, providing equal opportunity education for children with physical-motor disabilities, parental involvement, access to education, ease of use of educational facilities, acquisition of social skills, communication with others, reduction of training costs For parents, reducing the costs of school education, continuing learning, meeting the students' psychological needs, and increasing the confidence of students was highly and very effective. 11 components were identified to provide an executive model based on the components of virtual education for students with physical-motor disabilities in Iran and a model was designed based on it.
Discussion: According to the results of the problems in the level of all 11 components, the average score was reached. Therefore, virtual education can have a positive effect on the educational components of students with physical-motor disabilities.
