ابعاد توسعه درون زا در شهرستان هاي چابهار و كنارك با رويكرد سياسي - اقتصادي

Investigation of the dimension of endogenous development Process in Chabahar and Konark with an economic and political approach.

شهرستان هاي چابهار و كنارك در استان سيستان و بلوچستان جزء منطقه مكران هستند كه به عنوان محور ترانزيتي طرح توسعه جنوب شرق مطرح است. اهميت منطقه به عنوان يك راه ترانزيتي و بازار اقتصادي براي كشورهاي چين، هند، افغانستان و جمهوريهاي تازه استقلال يافته ي آسياي مركزي، صنايع شيلاتي وگردشگري دريايي و موقعيت ويژه اين منطقه كه نقش ژيوپوليتيك با اهميتي به آن بخشيده است؛ از مهمترين مزيت هاي اين منطقه است كه مي تواند شرايط اقتصادي خوبي براي منطقه، استان و كشور به همراه داشته باشد. اين پژوهش توسعه درون زا در شهرستان هاي چابهار و كنارك را بر اساس سه بعد ادغام ملي، رقابت پذيري بين المللي و تشخص منطقه اي با روش توصيفي - تحليلي مورد بحث و برسي قرار داده است. يافته هاي پژوهش نشان مي دهد در غياب يك برنامه راه گشاي توسعه درون زا و استمرار بلاتكليفي ها، بخش قابل توجهي از مزيت هاي اين منطقه در شرايط كنوني همچنان بلا استفاده باقي خواهد ماند و نيروي محركه استمرار فقر و عقب ماندگي خواهد شد. ضعف در زيرساخت هاي حمل ونقل هوايي، زميني و دريايي علاوه بر اينكه باعث انزواي بيشتر منطقه از كشور شده است موفقيت چنداني در بهره گيري از امتيازات ژيواستراتژيكي خود به ويژه تزانزيت كالا به خارج نيز براي منطقه نداشته است. عملي نشدن سرمايه-گذاري هند در منطقه كه ممكن است باعث تضعيف هرچه بيشتر موقعيت ترانزيتي و ژيوپوليتيكي منطقه در آينده شود و نداشتن رويكرد مشخص براي جلب مشاركت مردم بومي كه باعث سرخوردگي، نااميدي و ضعيف شدن سرمايه اجتماعي در اين منطقه شده است، از مهمترين چالش هاي منطقه بر اساس يافته هاي اين پژوهش است.

This research explores the endogenous development in cities of Chabahar and Konarak based on three dimensions of national integration, international competitiveness and regional identity through descriptive-analytical method. The findings show that in the absence of an endogenous development roadmap and continued uncertainty, a substantial portion of the region's benefits remain unused under current conditions and will be the driving force behind the continued poverty and retardation. The weakness in air, land and sea transport infrastructures has led not only to more isolation of the region, but also less success in exploitation of its geostrategic advantages, especially the export of goods overseas. Based on the findings of this study the most important challenges are impracticality of Indian investment in the region, which may further weakens the region's transit and geopolitical position in the future, lack of a clear approach to attract indigenous people to participate, which has resulted in frustration disappointment and weakness of social capital in the region.