الزامات و موانع فكري ـ سياسي سعادتمندي جامعه در ديدگاه حضرت آيت‌الله خامنه‌اي

بسيج مردم در تحولات سياسي اجتماعي و اقدامات دولت ها در امر سياست گذاري و برنامه ريزي حداقل در ظاهر با هدف بيشينه كردن سعادتمندي جامعه و كمينه كردن تلخكامي ها رقم مي خورد. الگوهاي حكمراني در تاريخ حيات سياسي اجتماعي بر اساس فهمي كه از سعادتمندي جامعه داشته اند؛ رفتارهاي مشروع يا غيرمشروعي انجام داده اند. تحولات سياسي و اجتماعي در ايران پيشا انقلاب كه منتهي به انقلاب اسلامي شد و همچنين پسا انقلاب اسلامي تا حدودي متاثر از سياستگذاري ها و برنامه ريزي دستگاه حكمراني، توقع و انتظارات و حمايت ها و مخالفت هاي مردم است، امري كه بصورت بنيادين ريشه در فهم و درك مسيله سعادتمندي جامعه در ديدگاه دولتمردان و مردم دارد. نظر به اهميت اين مسيله، اين مقاله با روش كيفي از نوع معناشناسي درصدد پاسخگويي به اين سوال اصلي است كه در ديدگاه رهبر انقلاب اسلامي سعادت چگونه چيزي ست و الزامات و موانع فكري - سياسي سعادتمندي در جامعه كدام اند؟يافته ها بر اين نكته تاكيد دارد كه سعادتمندي جامعه در ديدگاه رهبري به معناي «فراهم آوردن زيست مومنانه براي نيل به لقاء الهي» است و ناظر بر حيات دنيوي و اخروي جامعه و ابعاد مادي (امنيت، رفاه، بهداشت، عدالت و پيشرفت) و معنوي زندگي (التزام به فضايل اخلاقي و اجتناب از رذايل اخلاقي) مي باشد. سعادتمندي جامعه منوط به لوازم فكري (حاكميت اسلام)، لوازم نهادي (سبك زندگي اسلامي، خانواده، مسجد و...)، لوازم ساختاري (نظام سياسي اسلامي و حكمراني اسلامي) و لوازم قانوني (التزام به اسناد بالادستي) است. و موانع سعادتمندي جامعه نيز موانع فكري (حاكميت غير اسلامي)، موانع فردي (باور و اخلاق غير اسلامي)، موانع اجتماعي (سلطه، وابستگي، تفرقه) و موانع ساختاري (نظام سياسي غير اسلامي) است. در ديدگاه آيت الله خامنه اي الگوي اسلامي- ايراني پيشرفت به مثابه «برنامه راهبردي جامعه سعادتمند»، تمدن نوين اسلامي به مثابه «بستر شكل گيري جامعه سعادتمند» و حيات طيبه اسلامي به مثابه «مدل آرماني جامعه سعادتمند» ايفاي نقش مي كنند.