نقش قدرتهاي بزرگ در نظام سرمايه‌دارانه جهانيِ پساكرونايي

همه‌گيري جهاني ويروس كرونا در طي قريب به نه ماه اخير دگرگوني‌هاي ژرفي را در تمامي ابعاد زندگي بشر به بار خواهد آورد؛ نظام سرمايه‌دارانۀ جهاني نيز به عنوان يك بستر اقتصاديِ جهان‌گستر كه حاوي ويژگي هاي بارزي از قبيل گسترۀ جهاني، چندبعدي بودن، و پويايي مستمر است، از اين قاعده مستثنا نيست؛ در اين ميان با توجه به آنكه قدرتهاي بزرگ نقشي كليدي را همواره در پيشبرد نظام سرمايه‌دارانه جهاني، به ويژه به هنگام وقوع بحرانهاي اقتصاديِ جهان‌گستر ايفا كرده‌اند، ارزيابيِ دورنماي نقش‌آفرينيِ آنها درنظام سرمايه‌دارانه جهاني، البته با فرضِ مهارِ نهاييِ بحرانِ همه‌گيري جهاني كرونا، كه رويدادي بي‌سابقه در تاريخ معاصر جهان به شمار مي‌آيد مهم به نظر مي‌رسد. در اين چارچوب، نوشتار حاضر مي‌كوشدبا اتكا به روش سناريونويسي، و بر اساسِ روندكاوي تاريخي و تحليل محتواي رويدادها و كنشهايِ جاري ميان قدرتهاي بزرگ در برهۀ مقابلۀ جهان‌گستر با كرونا، حالت‌هايي را كه مي‌تواند در نقش‌آفرينيِ آنها در نظام سرمايه‌دارانه جهانيِ پساكرونايي پيش آيد، مورد ارزيابي قرار دهد. يافته نوشتار در پرتوي بررسي عوامل موثر بر سناريوهاي هفتگانه حاكي از آن است كه سناريويِ هفتم مطلوب‌ترين سناريو براي جمهوري اسلامي ايران به شمار مي‌آيد چراكه با توجه به روند تشديدشوندۀ تحريم هاي بين‌المللي به رهبري امريكا، هرچه رقابت بين قدرت هاي بزرگ سرمايه‌دارانه بيشتر باشد، قدرت مانور بيشتري را فراروي كشور خواهد بود. علاوه بر اين، اين نوشتار مي‌توانند هدايتگر امكانهاي پژوهشي قابل‌ملاحظه‌اي به ويژه در مورد بايسته‌هاي سياست گذاري جمهوري اسلامي ايران در مواجهه با سناريوهاي پيش‌روي نقش‌آفريني قدرت هاي بزرگ در نظام سرمايه‌دارانه جهانيِ پساكرونايي باشد.

no abstract