گسترش روابط شوراي همكاري خليج فارس و اسراييل: تبييني از منظر واقع گرايي

روابط شوراي همكاري خليج‌فارس با اسراييل به طور تاريخي متاثر از فرآيند صلح فلسطين و اسراييل بوده و عدم شكل‌گيري توافق بين فلسطين و اسراييل، نقش مهمي در عدم عادي‌سازي روابط اين بازيگران داشته است. با اين حال با گذشت زمان از اهميت اين موضوع كاسته شده و مناسبات سياسي، اقتصادي و امنيتي بين اعضاي شوراي همكاري خليج فارس و اسراييل به طور روزافزوني توسعه يافته است. امارات و بحرين به برقراري روابط ديپلماتيك رسمي با اسراييل اقدام نموده‌اند كه نمادي از تغيير جهت‌گيري‌ها در سياستهاي خاورميانه است و مي‌تواند زمينه ائتلافهاي جديدي را در منطقه ايجاد كند. اين پژوهش به دنبال پاسخ به اين پرسش است كه چرا اعضاي شوراي همكاري خليج فارس و اسراييل به طور روزافزوني به تعميق همكاري-هاي سياسي، اقتصادي و امنيتي روي آورده‌اند به گونه‌اي كه برقراري روابط ديپلماتيك رسمي و حتي چشم‌انداز نوعي اتحاد منطقه‌اي بين برخي از اعضاي شوراي همكاري خليج فارس با اسراييل بيش از هر زمان ديگري مطرح است؟ يافته‌هاي پژوهش حاكي از آن است كه نوع روابط اعضاي شوراي همكاري خليج‌فارس با اسراييل و دلايل آن با توجه به دغدغه‌هاي كشورهاي عضو متفاوت است. با اين حال عمده اعضاي شوراي همكاري براي كسب حمايت استراتژيك آمريكا، ارتقاي جايگاه منطقه‌اي خود و مقابله با تهديدات پيش‌رو به گسترش روابط با اسراييل روي آورده‌اند. اسراييل نيز براي ارتقاي جايگاه منطقه‌اي، خروج از انزواي ديپلماتيك و شكل‌دهي جبهه‌اي در مقابل ايران به تعميق روابط با اين كشورها پرداخته است. روش اين پژوهش تبييني است و بر دوره رياست جمهوري ترامپ تمركز دارد.

no abstract