پساصهيونيسم و ناامني هستي شناختي رژيم صهيونيستي

Post-Zionism and the Ontological Insecurity of the Zionist Regime

اسرائيل كه به جهت تصنعي بودنش در منطقه خاورميانه، از بدو تاسيس گرفتار دغدغه بقا بود، پس از گذران چهار جنگ بزرگ پيروزمند در برابر دولت هاي عربي، توانست اطمينان نسبي از امنيت مرزهايش را به دست آورد. همين حس تضمين بقا، زمينه اي ايجاد كرد تا اسرائيل درگير بحث هاي عميق تري شود كه اهميت آن فراتر از امنيت فيزيكي بود. نضج گيري ناامني هستي شناختي اسرائيل در پرتو امنيت نسبي فيزيكي، با جدال بر سر حافظة ملي و تاريخ نگاري صهيونيسم آغاز گشت. بازخواني داستان هاي روايت شده صهيونيسم كه ديگر تجلي يك خاطره مشترك و متداوم و غيرمنقطع تاريخي نبود، فرد يهودي را دچار فقدان احساس منسجمي نسبت به پيوستگي و ادامه دار بودن سرگذشت خويش نمود به نحوي كه او اكنون، زمان را هم چون رشته اي از لحظه هاي ناپيوسته درك مي كند. در اين ميان آن چه بيش از همه صهيونيسم را دچار ناامني هستي شناختي نمود، ترديد افكني در بنيان هاي دو اسطوره «سرزمين موعود» و «قوم برگزيده» بود كه شيرازه هويت صهيونيسم محسوب مي شود. روش انجام اين پژوهش اسنادي– تحليلي است و يافته هاي اين پژوهش مبين آن است كه رژيم صهيونيستي در مواجهه با ناامني هستي شناختي، به سوي سياست «امنيتي كردن» هويت، روي آورده است.

With the end of the great Arab wars against Israel and the start of peace talks in the 1990s, there was a kind of assurance of physical security in the occupied territories. This relative confidence led to an inauguration in the Israeli socio-political space and the cracking of the security atmosphere that had hitherto dominated Israeli society due to physical insecurity and survival concerns. This paved the way for many of the unresolved issues that formed the foundations of the Zionist regime’s identity to be opened in the form of post-Zionist literature and brought to the public arena. These new threats endangered the ontological security of the mosaic community of Israel. This study aims to study the ontological security of this regime by examining the identity bases of Zionism. The hypothesis of the present article is that the skepticism of post-Zionism in the foundations of the two myths of «Promised Land» and «Chosen Nation», which is considered as a store of historical memories and the head of Zionist identity, has provided the ground for ontological insecurity of the Zionist regime. The findings of this analytical-descriptive study show that the Zionist regime, in order to avoid facing challenges that call into question its ontological security, has no choice but to securitization of identity.