بررسي آينده‌پژوهي حضور ناتو در خاورميانه و محيط پيراموني ايران و تأثير آن بر امنيت ملي جمهوري اسلامي ايران

ناتو از جمله سازمان‌هاي بين‌المللي امنيت دسته‌جمعي و نظامي است. با فروپاشي شوروي ، ناتو فسلفه وجودي خود را از دست داد، ولي بحران‌هاي بين‌المللي از جمله جنگ‌هاي خليج فارس، بحران كوزوو و... موجب شد در سال 1997، رسما هدف خود را ايجاد صلح و امنيت در جهان معرفي نمايد و بر طبق آن به فرآيند گسترش خود به شرق بپردازد. جنگ‌هاي 2001 افغانستان و 2003 عراق، ناتو را علاوه بر تركيه، در اين مناطق با ايران نيز همسايه كرد، همچنين ناتو با ديگر همسايگان ايران شروع به همكاري گسترده نمود. حال، سوال اصلي پژوهش آن است كه «با توجه به سياست گسترش به شرق ناتو، انواع سناريوهاي رفتاري قابل پيش‌بيني اين حضور در محيط پيراموني ايران، براي امنيت ملي جمهوري اسلامي ايران چيست؟» روش بررسي پژوهش روش‌هاي تحليلي و سناريونويسي است و اطلاعات به صورت اسنادي جمع‌آوري شده است. نتيجه كلي نيز نشان مي‌دهد كه با توجه به تعميق حضور ناتو در محيط پيراموني جمهوري اسلامي ايران و اين امر كه آمريكا رهبري ناتو را بر عهده دارد، داراي روابط خصمانه با جمهوري اسلامي ايران است، سناريوهاي قابل پيش‌بيني رفتار ناتو، طيفي از سناريوهاي پرخطر، كم‌خطر و همكاري‌جويانه مي‌باشد و ميزان تهديدها و فرصت‌هاي اين سناريوها براي امنيت ملي ايران، وابسته به راهبردهايي است كه سياست خارجي ايران در برابر آن اتخاذ مي‌كند، يعني اينكه رفتاري تهديدآميز از خود نشان دهد و يا رفتاري تنش‌زدا، به علاوه اينكه ايران تا چه حد توانايي دارد تا انواع قدرت‌هاي خود را تقويت كند، در رفتار آينده ناتو با ايران مؤثر مي‌باشد.

no abstract