بازنمايي مهارت‌هاي ارتباطي در پويانمايي‌هاي ايراني و غيرايراني با نگاه كليشه جنسيت

Representation of communication skills in Iranian and non-Iranian animations, Looking at the gender stereotype

اين مقاله با هدف مقايسه بازنمايي مهارت‌هاي ارتباطي انيميشن‌هاي داخلي و خارجي و از منظر تاكيد بر كليشه جنسيت مي‌باشد. سوال اصلي اينست كه نحوه نمايش مهارت‌هاي ارتباطي در پويانمايي‌ها با تكيد بركليشه جنس مونث چگونه است؟ نمايش جنس مونث در اين فيلم‌ها چگونه است؟ براي پاسخ به اين سوال، از روش نشانه‌شناسي جان فيسك استفاده شده و رمزگان محتوا در سه سطح؛ ظاهري، فني و اجتماعي بررسي شده‌اند. پژوهش بصورت مطالعات موردي انجام شده، نمونه‌گيري بصورت هدفمند و از نمونه‌هاي در دسترس است. از چهار نمونه مورد بررسي، يافته‌هاي پژوهش دو فيلم كه شخصيت اصلي داستان از جنس مونث بوده، آورده شده است؛ پويانمايي ايراني (مينا و پلنگ) و پويانمايي غيرايراني (موآنا). نتايج پژوهش اشاره دارد، در نمونه‌هاي ايراني و غيرايراني مورد بررسي، مهارت‌هاي ارتباطي بخوبي نمايش داده شده است. برخلاف تحقيقات و مطالعاتي از نوع گافمن، داستان‌ها فارغ از جنسيت شخصيت اول (مونث)، پيش مي‌روند. تصورات قالبي درباره كليشه جنسيتي زنان مخالف آنچه نمايش داده شده و بيانگر بازتوليد الگوهاي جنسيتي سنتي نيستند. در هردو داستان، با ساختارشكني سوژه‌هاي ممنوعه و تقابل نسل كوچكتر با نسل بزرگتر مواجه‌ايم. اين ساختار شكني‌ها در نهايت با حفظ روابط خانوادگي، احترام به بزرگان و اولويت دادن به خانواده همراه مي‌شود.

The main question is, how is the presentation of communication skills in animations with female gendered single-breeches? How is the female sex viewer in these movies? To answer this question, John Fisk's semiotics method has been used and content codes have been examined at three levels: apparent, technical, and social. The research is done in case studies. Sampling is done purposefully and is available from available samples. Of the four samples examined, the findings of the two films, which are the main characters of the story of the female, have been brought to Iranian animation (Mina and Panther) and non-Iranian animation (Moana). The research results indicate that communication skills are well represented in Iranian and non-Iranian samples. Unlike Gaffman's research and studies, the stories go away, regardless of the gender of the first person (female). The stereotypes about gender stereotypes of women are contrary to what is shown and does not represent the reproduction of traditional gender patterns. In both of these stories, with the deconstruction of banned subjects and the confrontation of the younger generation with the older generation. This breakdown structure is ultimately coupled with maintaining family relationships, respecting elders, and giving priority to families.