عنوان مقاله :
تعارض نهادهاي ذي‌مدخل در پروژه‌هاي شهري
پديد آورندگان :
حق بيان، رسول دانشگاه هنر اسلامي تبريز، تبريز، ايران , خيرالدين، رضا دانشگاه علم و صنعت ايران - گروه شهرسازي، تهران، ايران , شكوهي بيدهندي، محمد صالح دانشگاه علم و صنعت ايران - گروه شهرسازي، تهران، ايران
كليدواژه :
گفتمان , تحليل گفتمان , كنشگران , سياست‌پژوهي , طرح پياده‌راه 17 شهريور تهران
چكيده فارسي :
تحليل نحوۀ موضع‌گيري و استدلال مسئولين موافق و مخالف طرح‌هاي شهري، مي‌تواند زمينه‌هاي ذهني كنشگران صاحب قدرت شهري (ازجمله نهادهاي رسمي مديريت و سياست‌گذاري) را در راستاي كشف دلايل اصلي و ريشه‌اي عدم موفقيت طرح‌ها تبيين نمايد. چنين تحليلي نه تنها بر «متن» موضع‌گيري‌هاي سياست‌گذاران متمركز است، بلكه به زمينه‌هاي فرهنگي، اجتماعي، اقتصادي و سياسي اظهارات نيز متوجه است. به‌عبارت‌ديگر، تحليل استدلال موافقان و مخالفان سياست‌هاي شهري، به‌جاي تمركز بر گفتگوي ميان ايشان، به تحليل انتقادي «گفتمان» آنها مي‌پردازد كه به‌صورت توأمان در برگيرندۀ «متن» و «فرامتن» (انگيزه‌ها، پيش فرض‌ها و ابعاد پنهان موجود در يك متن) است. روش تحقيق پژوهش حاضر، كيفي و براساس روش تحليل گفتمان انتقادي فركلاف[1] است. براين‌مبنا، اين مقاله در قالب سه سطح توصيف، تفسير و تبيين به تحليل چرايي شكل‌گيري، روند اجرا و پيامدهاي طرح پياده‌راه 17 شهريور تهران (1391) مي‌پردازد. يافته‌هاي پژوهش نشان مي‌دهد كه مواردي مثل نيازهاي شهر و شهروندان و بررسي‌هاي مطالعاتي_كارشناسي، ولو به‌صورت ظاهري، هم از طرف مسئولين مدافع و هم ازسوي مسئولان منتقد پروژه، به‌دليل ارزش و مقبوليتي كه در اذهان عمومي داشته، مورد تأكيد قرار گرفتهاند؛ اما در اين پروژه، عوامل پنهان و مهمتري شكلدهندۀ اساس گفتمان كنشگران سياست‌گذاري و اجراي پروژه بوده‌اند. اين عوامل شامل قدرت‌مداري و تخصص‌محوري در ادارۀ امور شهري، موضع‌گيري‌ها و برخوردهاي سياسي، ركود و مشكلات اقتصادي، فقدان مديريت مشاركتي و يكپارچۀ شهري و عدم باور به حقوق شهروندي، به‌عنوان مهم‌ترين چالش‌هاي موجود در پس اجراي اين پروژه است. براين‌اساس، عوامل پيش‌گفته توانسته‌اند موجب محدوديت و به حاشيه رفتن نقش برنامه‌ريزان و طراحان شهري شده و فعاليت‌هاي آنان را جهت‌‌دار نمايند.
چكيده لاتين :
no abstract
عنوان نشريه :
بررسي مسائل اجتماعي ايران
