چكيده فارسي :
در قانون مدني ايران «كودك همسري» يا «ازدواج صغار» عليرغم آسيب هاي فردي، خانوادگي و اجتماعي آن، پذيرفته شده است. با استناد به دو آيه در قرآن، پاره اي از احاديث و سنت فقها حكم به جواز آن داده اند. در مقالة حاضر كه پژوهشي است كتابخانه اي، موضوع «كودك همسري» در «قرآن» از منظر مطالعات زنان، كه متعهد به بهبود و ارتقاي وضعيت زنان است، با تمركز بر آموزه هاي قرآن و با استفاده از روش تحليلي -تفسيري قرآن به قرآن مورد بررسي قرار گرفته است. در اين مقاله استدلال شده است كه كودك همسري در قرآن تجويز نشده و حتي به آن اشاره اي نرفته است و آموزه هاي قرآني درباره ازدواج و ارتباط شوهران با زنانشان با آن سازگاري ندارد. بنابر اين، به نظر مي رسد كه ماده 1041 قانون مدني دربارۀ ازدواج كودكان هيچ دليل قرآني ندارد. اين پديده از احكام تأسيسي اسلام نبوده و حكم به جواز آن در فقه بايد در بافت فرهنگي، اجتماعي و تاريخي فهميده شود. با توجه به آثار و تبعات ناگوار آن براي كودكان و جامعه، بازنگري در مادة قانوني مذكور و اصلاح آن ضروري و ممكن به نظر مي رسد.
چكيده لاتين :
‘Child marriage’ is approved by Iran's Civil Code. Based on two verses of the Quran, some traditions and the prophet sunnat, Muslim scholars have decreed its permeation in shariat. In the present library research, the concept of ‘child marriage’ is discussed from a women’s studies’ perspective, which is committed to improving women’s status, by focusing mainly on the teachings of the Quran and using an analytical approach to the interpretation of the Quranic verses. It is argued that first, child marriage is not permitted nor mentioned in the Quran; and second, the Quranic verses regarding marriage and the relation of husbands and wives to disapprove it. Therefore, Article 1041 of Iran’s Civil Code is not consistent with the Quran. It is not a law established by Islam and should be understood within the larger social and cultural context of the time. Hence, considering the serious and detrimental effects of this phenomena on children and on the society, a revision and amendment of this legal clause seems crucial and possible.
