مقايسۀ نيمرخ شخصيتي سارقان وسايل نقليه با افراد بهنجار

فاقد عنوان لاتين

زمينه و هدف: ويژگي‌هاي شخصيتي يكي از عوامل اصلي مرتبط با بروز انواع جرائم است، به‌طوري كه گزارش شده است؛ شيوع اختلالات رواني در زندانيان بالاتر از جمعيت بهنجار است و همچنين اختلالات شخصيت شايع‌ترين نوع اختلالات رواني در ميان زندانيان است. لذا پژوهش حاضر با هدف مقايسۀ نيمرخ شخصيتي سارقان وسايل نقليه با افراد بهنجار در شهر اردبيل صورت گرفت. روش: اين پژوهش با روش توصيفي از نوع علي– مقايسه‌اي انجام شد. جامعۀ آماري پژوهش حاضر شامل تمامي سارقان وسايل نقليۀ زنداني و افراد بهنجار شهر اردبيل در سال 97-1396 بودند كه از ميان آن‌ها با استفاده از روش نمونه­ گيري در دسترس، تعداد 90 نفر (45 نفر از سارقان وسايل نقليۀ زنداني و 45 نفر از افراد بهنجار) به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده در پژوهش حاضر پرسشنامۀ باليني چندمحوري ميلون- 3 (1994) بود. داده‌ها با روش تحليل واريانس چندمتغيري و با استفاده از نرم‌افزار SPSS22 مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. يافته‌ها: نتايج نشان داد كه در اختلالات خودشيفتگي، اسكيزوتايپال، مرزي، پارانوئيد، هذياني و سوءمصرف الكل در سطح (0/01>P) و در اختلالات ضداجتماعي، دگرآزار، مانيك و سوءمصرف مواد در سطح (0/05>P) تفاوت معني­داري بين دو گروه سارقان وسايل نقليه و افراد بهنجار وجود داشت. نتيجه‌گيري: در مجموع با توجه به يافته‌هاي اين پژوهش مي‌توان نتيجه گرفت كه اختلالات شخصيت از متغير‌هاي مرتبط با بروز سرقت وسايل نقليه است؛ به‌طوري كه سارقان وسايل نقليه دچار درجات بالاتري از اختلالات شخصيت در مقايسه با افراد بهنجار مي‌باشند.

فاقد چكيده لاتين